หัวใจชั้นหายยไปหนายยย!!
"ฮึ่มๆๆๆ"
เคนสุเกะกำลังอารมณ์คุกกรุ่น เดินกระแทกเท้าไปตามทางเดินอย่างไม่สบอารมณ์
ทั้งที่ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว โชทาโร่เพื่อนจืดของเขายังทำท่าหวาดๆหยั่งกับเขาเป็นผีมารปีศาจ ชิ... แถมพวกคนอื่นๆก็แปลกๆไป พวกผู้หญิงเหมือนจะเข้ามาแต่ก็ไม่เข้ามา ส่วนผู้ชายก็มองด้วยสายตา..หยั่งงั้นๆ... แหวะ มันยังไงๆก็ไม่รุ้ ทำไม่ล่ะ....อืม..... ช่างมันเหอะ คิดไปก็ไร้สาระรกสมอง นี่ก็เป็นอีกวันที่เด็กชายเดินไปตามทางเดินในโรงเรียนคนเดียว ไร้วี่แววเพื่อนเลิฟ(มั้ง)
ดวงตาสีดำมองดูรอบด้าน ทุกที่ๆเขาเห็นล้วนมีแต่กลุ่มคน ไม่มีใครอยู่คนเดียวเหมือนเขา ทุกคนมีกลุ่ม มีคู่รัก มีคนที่จะแชร์ความรู้สึกทุกอย่างด้วยได้ เด็กชายหลุบตาลง
นานะ...
เคนสุเกะหายใจเข้าลึก ไม่ได้เขาจะมาเสียใจไม่ได้ เขาจะต้องเป็นคนที่ดีพร้อมสำหรับนานะให้ได้ แม้ว่าเขาต้องสู้คนเดียวก็ตาม แต่ก่อนหน้านั้น เด็กชายตั้งปนิฏานว่า ต้องเรียกความเป็นแมนกลับมาก่อน ไม่งั้นมีหวังโดนเจาะไข่แดงแน่ๆ ไม่แน่อาจจะโดนถั่วดำด้วย ซาละเปาถั่วดำใส้ไข่แดง
"ไงน้องเคนจังจ้ะ/ครับ"
มาแล้วคู่หูดูโอ้วว + โหดมันฮา เคนจังหรี่ตาลงพร้อมขยับไปด้านหลังช้าๆ
"หวัดดีครับ"
"ดีจ้ะ/ครับ"
เสียงสดใสดังมาจากปากทั้งสอง มินามิและทาเคชิ ใบหน้านั้นดูสดใสมาก มากจนมีพิรุจณ์ ตั้งแต่วันนั้น มินามิก็เอาแต่จูบเขาอย่างเมามัน ชอบอยู่หรอกแต่มือเจ้าหล่อนนี่สิชอบล้วงลึกจนเขาต้องชำระโทษเธอจนเสร็จทุกครั้งคราไป ส่วนทาเคชิ อีตานี่ไม่เคยหยุดหวานเสน่ห์สักที ชอบแอบเล่นทีเผลอ ต่อยไปแล้วหลายหมัดก็ไม่พอ ทั้งๆที่บอกแล้วว่าอย่าเข้ามาใกล้เกินหนึ่งช่วงแขน แต่นั้นก็ไม่ใช่สาเหตุที่เด็กชายกลัว สาเหตุที่แท้จริงคือทั้งสอง
จับเขาแต่งตัว
เคนสุเกะตั้งขาไว้ด้านหลังข้างนึง เผื่อจะหนีได้ทัน สายตาทั้งสามจ้องเข้าหากันระอุ เหมือนซามูไรสามคนกำลังจะเริ่มต่อสู้ ถ้าใครทำอะไรผิดไปนิดเดียว ...อาจถึงตายได้ รอยยิ้มทั้งสองเหยียดกว้างขึ้น ไม่ชอบเลยสภาพในตอนนี้ให้ตายสิ
"น้องเคนจังเป็นอะไรจ้ะ/ครับ"
แถมชอบพูดพร้อมกัน ฟังแล้วสยองชอบกล
"ม่ะ ไม่มีอะไรนิครับ ผมต้องไปเอ่อ..หาอาจารย์ก่อนน่ะครัย บาย"
หมับ!!!
"อ้าาาาๆๆ ปล่อยยยชั้นน่ะโว้ยยย"
หมัดซ้ายขวาซัดมั่วรอบกาย เด็กหนุ่มหน้าหวานกำลังโดนหิ้วด้วยชายบึกสามคน ชายบึกที่คัดเลือกจากทั่วกลุ่มกีฬาในโรงเรียน แต่ล่ะคนร่างกายแบบเสือสิงค์กระทิงแรดเข้ามากระแทกใส่ก็ไม่ตาย ร่างบอบบางถูกยกขึ้นเหนือหัวพร้อมเดินไปข้างหน้าผ่านทาเคชิและมินามิ ผู้ที่วางแผนทั้งหมด ทั้งคู่ดูท่ามีความสุขดีแถมดูมีความสุขจนเกินไปด้วยซ้ำ ไม่สนเลยว่ารุ่นน้องของพวกเขากำลังจะแหกปากตายอยู่แล้ว ขาทั้งสองคู่เดินตามกลุ่มชายบึกอย่างเงียบเชียบ รอยยิ้มเ !้ยมฉายบนใบหน้า
สาเหตุคือ
หลังจากวันนั้น ทางโรงเรียนก็ได้กำไรมหาศาล มากจนจำนวนเงินที่ได้มากเกินเก้าหลัก เงินพวกนั้นมาจากการขายซีดี ไม่ใช่ซีดีโป้ แต่เป็นเรื่องของวันที่เคนสุเกะหนึ่งในหัวใจโรงเรียนได้กลับมา ซึ่งตอนนี้ทางผ.อ.หัวแหลมพุงยื่นกำลังกลิ้งอยู่บนกองเงิน คงกำลังรีดให้ใบเงินที่ยับอยู่เรียบขึ้นกระมัง ต้องขอบใจนักเรียนตัวปัญหาของเขาที่อุตส่าห์สร้างสรรค์ทำเรื่องให้มันน่าเหลือเชื่อเกินบรรยาย
ซีดีถูกขายในราคาเกินสองหมื่นเยน แต่เงินแค่นี้ไม่คนามือของนักเรียนในโรงเรียนเซนต์คาลอสหรอก โดยเฉพาะถ้าเป็นเรื่องหนึ่งในหัวใจโรงเรียน ขึ้นหลักแสนก็ซื้อได้ ทางโรงเรียนปิดเรื่องนี้เป็นความกับตัวเอกในซีดี ซึ่งก็คือเคนสุเกะ ซึ่งนักเรียนหรือผู้ซื้อทั้งก็ให้ความร่วมมือด้วยอย่าดีเพราะถ้าเปิดดู ก่อนที่หนังจะเริ่ม มันจะมีคำประกาศออกมาว่า
ฝึบ..ฝับ..หมับ..ฟื้สส..อ้า..เส็ดละ
ทั้งห้า ยืนตะลึงกับผลงานของตนที่สามารถจับเคนสึเกะคอสเพลได้
แต่ไม่ได้ตะลึงในความงามของชุดแม้แต่น้อย
แต่เขาตะลึงในความงามของเด็กผู้ชายตัวน้อยคนนี้ต่างหาก
ความงามในขณะที่เขากำลังใส่ ชุดแต่งงานของผู้หญิง!!
"นี่ๆๆๆ ทำไมจับผมใส่ชุดอย่างนี้เนี่ย ไหนบอกชุดธรรมดาไงเล่า"เคนสุเกะร้องอย่างไม่พอใจ
ทั้งห้ายังคงเงียบ......
"นี่พูดอะไรซักอย่างสิ"เคนสุเกะชักไม่พอใจ
"นี่ๆ ถ้าเธอไม่พอใจ เด๋วเราถอดให้ก็ได้นะ" หนึ่งในห้าพูดออกมาพร้อมทำตาหวามเยิ้ม
"ถอด! ถอด..ถอดอะไร ไม่เอานะ อย่า!!"เคนสุเกะวิ่งหนี แต่ด้วยร่างกายอ้อนแอ้นของเขา จึงไม่สามมาราถหนีทัน
ขณะนี้ร่างเด็กชายถูกรุมโดยเด็กทั้งห้า
"ยะ..อย่านะ..โอ้ย"เคนสุเกะร้องครวญคราง ขณะที่มีชายคนหนึ่ง เอามือล้วงเข้าไปทางกระโปรงด้านหลังของเด็กหญิง พร้อมกับลูบคลึงโหนกของเด็กหญิงคนนี้
"เห็นมั้ย กุว่าแล้วเชียว ไอนี่มันต้องเป็นเด็กผู้หญิง" ชายร่างยักษ์คลึงไปมา จนกางเกงในของเด็กหญิงเริ่มแฉะ
"แต่นมมันไม่เห็นมีเลยหวะ มีนูนขึ้นมานิดหน่อย แต่หัวนมชูชันใช้ได้เลย" เขาพูดพร้อมดูดนมของเด็กหญิง โดยมีเพื่อนเขาดูดอยู่อีกข้าง
"อ้า...ซื้สส..อ้อย..ยิ้สส" เคนสุเกะกัดฟันแน่น แต่เขาก็ไม่สามารถอุบความเสียวซ่านไว้ได้
ขณะเดียวกัน "โอ้ยยย!!" เด็กหญิงร้องออกมาดังมาก
นิ้วกลางของนายร่างยักษ์ยัดเข้าไปเต็มหอยเล็กที่แฉะ มีกลิ่นหอมยั่วยวน พร้อมนิ้วโป้งและนิ้วชี้ที่ทำงานประสานกัน ด้วยการบี้เข้าไปที่เม็ดติ่งเสียวของเด็กหญิง น้ำของเด็กหญิงเริ่มทะลักออกมา แต่ชายร่างยักษ์ก็ก้มลง ทำความสะอาดให้จนหมดจากทางด้านหลัง
"อา..ช่างหอมหวานอะไรอย่างนี้" ชายร่างยักษ์พูดเหมือนพึ่งได้เคยลิ้มรสของที่ดีทีสุดในชีวิต
เขางัดจ้าวโลกเขาออก........
"นี่นาย จะทำอะไรหนะ.อย่านะ!!!" เคนสุเกะเหลือบไปเห็น พร้อมกับขัดขืนอย่างสุดแรง แต่แรงของเขาก็สู้เด็กพวกนี้ไม่ได้แม้แต่นิด
ปัง!! ทุกคนหันไปมองด้วยความตกใจ
ประตูที่ล้อคถูกพังลงมา ด้วยแรงถีบจากชายผู้หนึ่ง
"หยุดเลยนะพวกนาย!!" ทาเคชิพูดด้วยสีหน้าเคร่ง
"อ้อ ฮีโร่หรอวะ"ทั้งห้าคนหัวเราะกัน
"งั้นมรึงตายซะ ไอฮีโร่" ทั้งห้าวิ่งเข้าไปกะจะอัดทาเคชิ
"เคนสุเกะ..หนีไป!!"ทาเคชิบอกก่อนที่จะถูกหมัดแรกจากทั้งห้าคน
เคนสุเกะรีบวิ่งออกทางประตู เขาเชื่อฟังทาเคชิทุกอย่าง
เขาคิดในใจ"ทาเคชิ..ขอบคุณมากนะ...ผมเริ่ม.." เขาวิ่งพร้อมกับหน้าแดงระเรื่อ
เขาวิ่งไปถึงหน้าโรงเรียนแล้วเขาก็พบกับ......!!
ท่ามกลางแสงไฟอร่างตา ฉาดฉายไปรอบๆตัว ความแสบตาทำให้หนุ่มน้อยต้องใช้มือปิดหน้าตัวเอง
"อะไรกันเนี่ย"หนุ่มน้อยสบถ
"อ๊ายยย...เคนสึเกะจางออกมาแล้ว"เสียงฮือฮาจากกลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้าเค้าดังขึ้น
หน้าโรงเรียนอันเป็น รร ดังของประเทศ กลับกลายเป็นศูนย์รวมนักข่าวมากมายหลายที่ กล้องวีดีโอ และเหล่าแฟนคลับที่กำลังวิ่งกรูเข้ามาหาเด็กหนุ่ม ในขณะที่ยังตั้งตัวไม่ทัน
"เอ่อ ตกลงหนูเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่คะเนี่ย"เสียงดังจากนักข่าวคนนึง ทำเอาเสียงโดยรอบเงียบไปทันที
เนื่องจากเคนสึเกะ ผู้ซึ่งแต่งอยู่ในชุดเจ้าสาวนั้น สวยยิ่งกว่าหญิงสาวทั้งหลายในโรงเรียนนี้จริงๆ
เสียงทุกเสียงถูกกลบโดยเสียงหนึ่ง
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไอพวกบ้า"เจ้าของเสียงกล่าวอย่างเอาจิงเอาจัง เสียงออกสั่น กล่าวถึงสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ เขานั่งยองๆกำลังเบ่งอย่างเอาจิงเอาจัง
เคนสึเกะจำได้ทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น เพื่อนรักของเขานั้นเอง
"โชทาโร่"
โชทาโร่ไม่พูดพร่ำทำเพลง วางกางเกงทิ้งไว้ตรงนั้น ไม่สนใจใยดี เขาวิ่งเข้าไปกลางหมู่คน พร้อมกว้างก้อนอุจาด ขนาดมหึมาของเขา กระจัดกระจายเต็มพื้นที่
"ออกไปให้หมดนะ ไอพวกบ้า!!"
เขายังไม่หยุด ถ้าเขาเห็นอึสุนัขแถวนั้น เขาจะหยิบมาเขวี้ยงด้วยความมันส์ เขาเขวี้ยงได้ซักพักจนคนเริ่มถอยห่าง
"หนีไป!! เคนสึเกะ" โชทาโร่บอกเพื่อนรักของเขาอย่างรีบร้อน
"โชทาโร่....ขอบใจมากนะ"
"ไม่เป็นไร"
โชทาโร่หันไปหาเพื่อนของเขาอย่างจริงใจ กับความปราบปลื้มสำหรับคำขอบคุณที่เขาไม่ค่อยได้รับจากเพื่อนตัวน้อยๆของเขา
"เอ้อ โชทาโร่ ตรงนี้มีอีก3ก้อนแหนะ"เคนสึเกะทิ้งท้ายไว้ให้เพื่อนของเขาก่อนวิ่งจากไป
เคนสึเกะรีบวิ่งออกทางด้านหลังโรงเรียน
โพละ!! หน้าเขากระแทกกับวัตถุหนึ่ง มันช่างนิ่มกว่านุ่นซะอีก
"หา ..รุ่นพี่โทโมโยะ"
"ไง เจ้าตัวแสบ หึหึ มาให้ชั้นฆ่าถึงที่เลยเรอะ"โทโมโยะกล่าวอย่างโกรธ
จะเรื่องไหนหละ ก็เรื่องที่เคนสึเกะแย่งเจ้าชายของเธอไปหมดหละสิ
โทโมโยะจับเคนสึเกะบีบคอ พร้อมอัดเข้ากับกำแพง
แอ้ค...อ่ะ....อ้อค....เคนสึเกะสำลัก ขณะที่แทบไม่ไหวแล้ว เขาคิดอะไรได้พอดี นั่นคือ..หึหึ จุดอ่อนของผู้หญิงนั่นเอง
เคนสึเกะเอื้อมมือเข้าใต้กระโปรงของโทโมโยะ ใช้มือเรียวเล็กของเขาลูบไปตามร่อง หาเม็ดเสียวของเธอ
"อ้ะ..ซี้สส....นายบะ..บ้า จาทำ...อะไร..ฉัน"
"หึหึ หาทางสู่สวรรค์ให้เธอไง"
ขณะนี้ร่างความเป็นชายของเคนสึเกะ กลับมาแทนที่แล้ว
เขาใช้นิ้วบีบติ่งเสียวของโทโมโยะ คลึงแล้วบิดไปมา สมกับที่เป็นมืออาชีพ เขาสั่นนิ้วระรัวเร็วราวกับจะทำให้โทโมโยะตายไปข้าง
"ซี้สส...อ้า...เคนจ๋า อย่าดีดอย่างนั้น"
"แล้วให้ทำไงหละ ฮึ"
"เลียสิจ้ะ ดูดแรงๆด้วยนะ"
"........"
ชิ ไม่เอาหรอก ใครจาไปเลียระบายความหื่นให้ยัยนี่ ขณะนั้นเองเสียงคนหลายคนก็วิ่งแห่กันมาเป็นจำนวนมาก เคนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"ฉันไม่เลียให้เธอหรอก แต่ฉันมีคนที่จะเลียเธอแทน"
ทันใดนั้นเอง เหล่ากล้องก็ถ่ายจับจ้อง เหล่าผู้คนต่างกรี้ดกับภาพที่เกิดขึ้น
ด้วยความรู้ตัวของโทโมโยะ จึงขัดขืน
"ปล่อยชั้นนะ"
"หึ"
เคนยังคงคลึงไปบีบไปที่เม็ดเสียวของเธอต่อไป จนโทโมโยะทนไม่ไหว ยอมแพ้กับความเสียวของตนเอง เคนใช้มือถกกระโปรงขึ้นมา จับโทโมโยะอ้าขา หันหน้าให้กล้อง พร้อมใช้นิ้วของเขาแหวกร่อง!ของเธอจนเห็นข้างในได้เด่นชัด
"อย่างที่เห็นนะครับ เธอคนนี้ไม่ไหวแล้ว ช่วยเธอหน่อยสิครับ"เคนกล่าวพร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
และแล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่ง เดินออกมา เขาเป็นผู้กล้าคนแรก แม้ตัวของเขาจาเปื้อนขี้ก็ตาม!!
เขาย่อตัวลง ก้มหน้าลงที่หว่างขาโทโมยะ นำลิ้นละเลงที่ติ่งเสียว เขาตวัดไปเรื่อยๆ จนโทโมยะกระสันเสียว เขานำปากขบที่ติ่งเสียงเธอ
"สูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
เขาดูดติ่งเธออย่างรุนแรงจนมีเสียงออกมา กะจะให้ติ่งหลุดออกมาเลยประมาณนั้น
"อ้า อ้า อ้า อ้า โอ้ยยยยยยยย อิ้สสสส อ้างงงงงงง อ้ะๆๆ......"เสียงร้องของโทโมโยะไม่ขาดสาย
เขายังคงดูดติ่งเสียงของเธออย่างรุนแรงไม่มีท่าทีว่าจะหยุดหย่อน
"โฮ้ยยย ใกล้แล้ววว อ้า อ้า อ้า อ้ายยยยยยยยยย....ปิ้ชช ปุ้ด!! ป้าช!!" น้ำของโทโมโยะพุ่งออกมารุนแรงราวกับน้ำพุ ทำให้กล้องที่อยู่ตรงหน้าหลายต่อหลายอัน เปียกไปหมด
แล้วชายผู้โหดร้ายผู้นี้ ก็งัดจ้าวโลกตัวเองมา พร้อมใส่เข้าไปใน!อันคับแคบของโทโมโยะ กระแทกเข้าและเอาออกอย่างเมามันส์ พร้อมกับมีผู้ชายหลายคน เดินมาบ้างก็เอายัดปาก บ้างก็ล่อร่องหน้าอก บ้างก็แทรกตัวไปใต้โทโมโยะใส่รูก้นของหญิงสาวอย่างเมามันส์
นี่ยังไม่รวมถึงผู้ชายที่มาต่อแถวรออีกหลายสิบคน
"นี่หละ การแก้แค้นของฉันต่อเธอ"เสียงกระซิบจากเคนหนุ่มน้อย กล่าวอย่างได้อารมณ์ก่อนที่จะลุกขึ้น แล้วชิ่งออกจากที่เกิดเหตูโดยเร็ว
"รอดละตู ฮ่าๆๆ เอ......เหมือนเราลืมไปอย่าง"
ในขณะทุกสิ่งดำเนินไปกลับมีสิ่งหนึ่งไม่เคลื่อนไหว แถวกลิ่นนั้นรุนแรงกว่าสิ่งใด ร่างของเด็กหนุ่มผู้กล้าจมปลักในกองขี้ เด็กหนุ่มผู้มีนามว่า โชโทโร่....ซวยจริง
ท่ามกลางความมืดมิด ที่มีแต่แสงจันทร์เล็ดลอดออกมาจากหน้าต่าง บานเล็กๆที่อยู่หัวเตียง เด็กน้อยที่นอนอย่างกระสับกระส่าย เธอเอื้อมมือเปิดไฟหัวเตียง
เคนจังจะเป็นยังไงมั่งนะ....นานะคิด
ตอนนี้ชีวิตฉันเหลือแค่แม่เท่านั้น ทำไมฉันถึงไม่มีพ่ออย่างคนอื่นเขา พ่อ..เป็นใครกันแน่ ฉันอยากรู้ ความคิดมากมายกระหน่ำเข้าที่หัวของนานะ แต่ยังไง...ฉันก็ยังมีเคนจังนี่นา....พอคิดได้เธอก็ยิ้ม เคนจังเปรียบเสมือนทั้งเพื่อนสนิท คนรัก และพ่อของเธอ...
เคนจัง....พ่อหรอ..... นานะคิดแล้วเธอก็ขำ
...............
"ไม่นะ!!" เสียงเปล่งออกมาจากหนุ่มน้อยที่นอนอยู่ พร้อมผุดตัวขึ้นมาลุกนั้งอย่างตกใจ
ฝันอีกแล้ว..ฉันฝันอีกแล้ว.....ฉันใน..ชาติที่แล้ว ....เคนสึเกะคิด ก่อนฉันตาย...เด็กคนนั้น....เหมือนมาก....เหมือนนานะมากจริงๆ......
ไม่หรอกมั้ง....มันก็แค่ความฝัน......
..............
คิดถึงจัง.....ทั้งสองคนครุ่นคิด
.................
เอ้ก อี เอ้กๆ...."แม่คับ ผมไปเรียนละนะ บั้ยบายครับ"เคนทักแม่
"จ้า นี่ระวังตัวด้วยนะ ข่าวโรงเรียนของลูกมะวาน ดังมากเลยรู้มั้ย"
"คร้าบบ..."เคนรู้ทั้นทีว่าเรื่องอะไร
เปิดประตูก้าวออกจากบ้านยามเช้า เขาต้องพบบางอย่างที่ทำให้ตกใจ
"พี่ทาเคชิ"
ทาเคชิ หนุ่มรูปหล่อ ซึ่งตอนนี้ไม่เหลือสภาพนั้นอีกแล้ว ใบหน้าบอบช้ำ แขนใส่เฝือก มีรอยปิดแผลไว้ทั่วร่างกาย
"หวัดดีเคนสึเกะ"เขากล่าวพร้อมยิ้มให้
"พี่เป็นอะไรมากมั้ย"
"ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ"
"ไหน ขอดูแผลหน่อย หูยยยย!!" เคนตกใจเมื่อเจอแผลเหมือนรอยถูกบาดเป็นรอยยาวที่แขน
"ไม่เป็นไร แค่นี้จิ้บๆ อะๆ เฮ้ยย เคนเป็นอะไร"
เธอร้องไห้ ร้องออกมาจนน้ำตาเต็มแขนที่กำลังบาดเจ็บอยู่ ฉันขอโทด...ฉันขอโทด...ฉันขอโทด...เธอกล่าวเรื่อยๆเหมือนได้ทำความผิดอย่างมาก เธอใช้ปากจูบที่แขนของเขาเบาๆ พร้อมสวมกอดชายที่ยืนตะลึงอึงอัน พูดไม่ถูกอยู่
"ฉันขอโทดนะ"
"ไม่เป็นไรครับ ก็น้องเป็นคนที่พี่ร..เอ้ย..เอ็นดูนี่สุดนะ" เขากอดเธอพร้อมปลอบไปด้วย
"มันเป็นไรที่ไม่น่ายกโทดให้จริงๆนะ ถ้ามีอะไรที่ฉันทำได้ ทำให้ทั้งหมดเลย"เคนสึเกะกล่าวอย่างเต็มใจ
"งั้น...."เขาพูดพร้อมทำท่าชี้นิ้วไปที่แก้มของเขา "ทีนึงนะ"
เคนสึเกะหน้าแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด......
"ตาบ้า!!!" เธอพูดพร้อมทุบไปที่แขนทาเคชิอย่างแรก
"โอ้ย"
"พี่ทาเคชิ เป็นอะไรมากมั้ย"
"เหอๆ"
วันนี้เขาและเธอเดินไปโรงเรียนด้วยกัน คุยกันอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
เคนจังจับมือกับเราเดินด้วย....ทาเคชิคิดพร้อมหน้าแดง เด็กที่ไร้เดียงสาจับมือพร้อมเดินกระโดดเหมือนท่าเต้นอะไรซักอย่าง น่ารักจิงๆ..
นนี้ที่โรงเรียนดูสงบ ราวกับโดนบางสิ่งบางอย่างกำกับไว้ เนื่องจากข่าวที่ออกมา ทำให้ทางโรงเรียนต้องเข้มงวดกฏเกณมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
แล้วทุกคนก็เข้าเรียนตามปกติ .....เอ๊ะ...โชทาโร่หายไปไหนนะ......เคนสึเกะคิด.....เฮ้อ ชอบโดนจิงๆนายนั่น...เขาคิด
.....................
จดหมายจากโรงเรียน
เรียน คุณผู้ปกครองของเด็กชายโชทาโร่
เนื่องจากบุตรของท่าน เข้ารับการบริการจากห้องพยาบาลมากกว่าเด็กคนอื่นถึง30เท่า ทางโรงเรียนจึงขอเก็บเงินค่าทำนุบำรุงค่ายาและค่าทำความสะอาดเสื้อผ้าของเด็กชายดังกล่าว เป็นเงินจำนวน100000เยน ไม่รวมถึงค่าทำลายข้าวของและค่าทำความสะอาด อันเป็นที่ลำบากแก่โรงเรียนเป็นอย่างมาก
ปล.ขอเรียนให้ท่านมารับบุตรคืนจากห้องพยาบาลได้แล้ว ภายใน24ชั่วโมง เนื่องจากบุตรของท่านได้ค้างคืนมาเป็นเวลา1อาทิตย์เต็มๆแล้ว พอรักษาตัวเสร็จก็มีเรื่องให้เข้ามาอีก ขอให้ท่านดูแลบุตรของท่านให้ดีด้วย
หมายเหตุ เขายังมีอวัยวะครบ32......
ขอร้องและโคดขอร้อง
จาก ผอ.โรงเรียน ครูห้องพยาบาล และภารโรงทุกคน
...................................
วันเวลาแห่งการเรียนที่น่าเบื่อ ก็ผ่านไปเรื่อย จนในที่สุดก็ใกล้จาถึงวันที่นักเรียนในโรงเรียนแห่งนี้รอคอยกันมานาน
"วันงานประจำปีโรงเรียนไงเล่า"
"หา!!นายว่าอะไรนะ งานอะไรนะ"เคนสึเกะถามโชทาโน่เพื่อนเขาอย่างตกใจ
"ก็งานโรงเรียนไง"โชทาโร่ตอบอย่างผู้รู้ดี
"งานโรงเรียนหนะ เป็นงานที่มีประจำทุกปีของโรงเรียนเรา และเป็นงานใหญ่ระดับจังหวัดเชียวนะ"
"ออ...แล้วงานนี้มันดีตรงไหนหละ"
"มันเป็นงานที่สุดยอดสำหรับผู้ชายอย่างเราเชียวนะ หึหึ"
"สุดยอด..ยังไง"
"ก็...ทุกปีจะมีงานเต้นรำประจำโรงเรียนไง หรือพูดง่ายๆจับคู่ชาย หญิงไงเล่า"
"หา!! ว่าไงนะ จับคู่เรอะ"
"ก็เออสิวะ แล้วอีกอย่างอีกแค่3วันก็จะถึงละ ถ้าไม่รีบหาคนคู่ด้วยตั้งแต่ตอนนี้ระวังแห้วนา ฮะๆๆๆ" โชทาโร่พูดอย่างภูมิใจ
"อย่างกะนายมีคู่กะเค้าอ่ะ"
"เอ้าๆๆ อย่าดะ....."
โชทาโร่.........คะ!!
"ไปกินอาหารกลางวันด้วยกันนะ"เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งขัดระหว่างบทสนทนาของทั้งสอง เจ้าของเสียงคือ อาโกะ เพื่อนร่วมห้องนั้นเอง
"ได้จ้ะ อาโกะ"โชทาโร่พูดพร้อมกับทำท่าจมูกยื่น เหมือนเบ่งให้เคนสึเกะรู้ว่า ข้าก็มีเหมือนกันนะว้อย
แล้วทั้งคู่ก็เดินไปกินอาหารกลางวันด้วยกัน
ไม่น่าเชื่อ...เจ้าโชทาโร่จอมมารขี้อย่างมัน มีผู้หญิงยอมจับคู่ด้วยแฮะ เป็นไปไม่ได้!!
ปล.คนเขียนเองยังแทบไม่อยากเชื่อ อิอิ
เอ...จับคู่ชาย หญิงหรอ เราไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยซักนิด ไม่เป็นไร เรามีตัวเลือกเยอะนี่หว่า ฮะๆๆๆ
และแล้วเคนสึเกะก็เดินไปยังโต๊ะอาหารกลางวันที่กินประจำ
"เคนจังง มานั่งนี่มะ หนุ่มน้อย"
"หวัดดีครับ พี่มินามิ"
"วันนี้มานั่งตักพี่ให้ชุ่มใจดีกว่านะจ้ะ"
"เอ่อ พี่มินามิครับ งานอีก3วันที่จะถึ....."
"มินามิ อีก3วันอย่าลืมนะครับ"เสียงหนึ่งขัดจังหวะของเคนสึเกะ
"จ้ะ ซานาดะคุง"มินามิตอบพร้อมยิ้ม
อึ้ก...เข็มแทงหัวใจเคนสึเกะอย่างจัง พี่มินามิมีคู่แล้ว ก็ไม่แปลก เขาออกจาป้อปขนาดนั้น ไม่เป็นไร เรายังมีมิยาโกะนี่หว่า
"อ้าว เคนจัง...เดินไปไหนจ้ะ"มินามิสังเกตเห็นพอดี
"วันนี้ผมมีธุระนิดหน่อยครับ"
เคนสึเกะกลับมาที่ห้องเรียน และก็เจอมิยาโกะที่นั่น เขาเดินเข้าไปคุยกับเธอ พึมพัมพึมพัม......
"หา!! อะไรนะ!! นายยังไม่มีคู่หรอเนี่ย!!" มิยาโกะดูตกใจอย่างมาก
"อื้อ ทำไมหรอ"
"ชั้นนึกว่านายมีคู่แล้ว ชั้นจึงไปคู่กับคิระห้อง8แทน"
"อ่า...ไม่เป็นไร.."
"ขอโทดด้วยนะจ่ะ เคนจัง"
เขาพยักหน้าแล้วเดินจากไป
อ่า..ซวยแล้วตู คนอื่นเขามีคู่กันหมดแล้ว ทำไงดี ทำไงดี
เหลือเวลาอีก2วัน ยังไม่มีคู่
เหลือเวลา1วัน ไม่มีคู่
วันสุดท้ายก่อนวันงาน
เฮ้อ....เขานั่งลงใต้ต้นซากุระของโรงเรียน มองสาวที่เดินผ่านไปมา แต่สาวเหล่านั้นกลับหันหน้าหลีกเสียไปซะอย่างนั้น สงสัยนี่คือความเหงาใช่มั้ยเนี่ย เขาคิด..หลับไป.....
"เคนสึเกะ....เคนจังครับ"
เคนสึเกะลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ......
"อ้าว พี่ทาเคชิ"
"น้องเคนมานั่งทำอะไรตรงนี้หรอ"
"ไม่มีอะไรครับ มานั่งเล่น แล้วนายมาทำอะไรหละ ไม่หาคู่กับคนอื่นเขาหรอ"
"นี่หละเหตุผล เหอๆ ตั้งแต่พี่ทำวีรกรรมไว้มากมาย ก็ไม่ค่อยมีผู้หญิงมาคุยด้วยซักเท่าไหร่ละหละ"
"ก็น้า นั่นก็เป็นเหตุผลของผมเช่นกัน"เคนสึเกะพูด พร้อมทำหน้าเซ็งในชีวิต
"หา!!เคนจังยังไม่มีคู่หรอครับ"
"อื้อ"
เฮ้อ....ทั้งคู่ถอนหายใจ ทาเคชิหลังเอนพิงต้นไม้ พูดลอยๆออกมาโดยไม่ทันตั้งใจ
"เราคู่กันมั้ยหละ เคนจัง"
"หา...จาบ้าหรอ เค้าให้คู่ชาย-หญิงนะ"
"สำหรับพี่น้องเคนเป็นผู้หญิงนะ"ทาเคชิพูดอย่างจริงใจ
จาว่าไป ตอนนี้เราไม่มีคู่เลย ถ้าเราคู่พี่ทาเคชิ ไม่นะเราเป็นผู้ชาย แต่ตอนนี้เองจิตใจฝ่าย ญ ของเคนสึเกะ ดูเหมือนจะไม่ยอมเหมือนกัน เคนสึเกะหน้าแดง
"ก็ได้"เคนสึเกะพูดห้วนๆ
"จริงนะ เย้ส เด๋วพรุ่งนี้ พี่ไปรับที่บ้านนะ"
"ไม่ต้อง..นายรอหน้าโรงเรียนนี่แหละ"
"ก็ได้คร้าบ"ทาเคชิเชื่อฟังด้วยดี "พี่ไปละครับ มีงานต้องจัดก่อน บายๆครับน้องเคน"
"บายๆครับ"
ซวยแล้วไงตู..คู่กะพี่ทาเคชิ นี่แสดงว่าเราต้องแต่งตัวเปนผู้หญิงรึนี่ แล้วชุดราตรีผู้หญิงจะเอาจากไหนหละเนี่ย
เคนสึเกะรีบกลับบ้าน เขาเปิดตู้เสื้อผ้าของเขาดู
นี่ก็ใช้ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ นายนี่ก็ไม่ได้ เฮ้อ.....ทันใดนั้นเอง สายตาเค้าก็ไปเหลือบเห็น กล่องนั่น กล่องนั้นข้าจิ๊กชุดราตรีของนานะมานี่หว่า ที่นานะใช้ใส่ตอนไปเที่ยวต่างประเทศ โว้วว รอดแล้ว
เขาหยิบชุดนั้นออกมาดู ลองใส่ พอดีกับตัวเขาจิงๆ แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ทำให้คนใส่ชุดนั้นแปลกไป หน้าอก...หน้าอกเขาแม้จะมีนูนขึ้นมาเล็กน้อย แต่มันก็เล็กไปสำหรับผู้หญิงอายุคราวเดียวกัน
"หึ หึ หึ ดีนะที่ซื้อไว้" เคนพูดพร้อมเปิดเพดาน ดึงกล่องของsex shopที่เขาซื้อมาจากทางเน็ตออกมา
"เฮ้อ เจอแล้ว ซิลิโคน ค่อยยังชั่ว ฮิฮิ"
เอาหละที่เหลือก็เครื่องแต่งหน้า เขาเดินไปที่แม่ห้องเขาทันที เขาหยิบเครื่องสำอางบางส่วนของแม่มา เท่าที่เขาใช้เท่านั้น
"ครบแล้ว"
".........."
นี่เรากำลังทำอะไรเนี่ย เราเป็นผู้ชายไม่ใช่หรอ ทำไม.....ทำไมเราถึงรู้สึกตื่นเต้นที่จะทำแบบนี้หละ ทำไมนะ.....
แล้วเขาก็หน้าแดงขึ้นอีกแล้ว.....
พี่ทาเคชิ............
และแล้วหนุ่มน้อยก็หลับไปเข้าสู่ห้วงนิทรา
โรงเรียนอันเป็นที่โด่งดังที่สุดของจังหวัด อันทว่า ในขณะนี้ โรงเรียนแห่งนี้ได้ถูกดัดแปลงเป็นอย่างอื่นแล้ว เสมือนกับงานเลี้ยงขนาดมหึมาดีๆนั่นเอง
ท่ามกลางเสียงอื้ออึง เสียงพูดคุยที่ดูฟังแล้วไม่ค่อยจะรู้เรื่องจากชายหนุ่มและหญิงสาวทั้งหลาย จากทั่วสารทิศ ยิ่งสร้างความแปรปรวนให้แก่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่คนเดียวเป็นอย่างมาก
เมื่อไหร่น้องเคนจะมานะ......ทาเคชิคิด
"เฮ้ ทาเคชิ มาคนเดียวหรอวะ"ฮิเดะ เพื่อนของเขาถาม
"ป่าว"
"แล้วมากับใคร"
ทาเคชิเงียบ...เขาต้องไม่บอกใครทั้งนั้น
"เออ เอาเหอะน่า"เขารีบพูดตัดบท
"ฮ่าๆๆ ไม่มีคู่ก็บอก ฮ่าๆๆ"
ฝึบ!! เหมือนมีบางอย่างแปลกเกิดขึ้น สายตาทุกคู่ ไม่เว้นทั้งหญิงและชาย ต่างหันไปจับจ้องในจุดเดียวกัน เหมือนกับเวลาที่กำลังดำเนินอยู่ ได้ถูกหยุดไว้ซะอย่างนั้น ทาเคชิมองเพื่อนๆของเขาด้วยความงง เขาหันไปที่จุดๆนั้น ที่อยู่หน้าโรงเรียนอย่างช้า แล้วมีบางอย่างให้เขาต้องตะลึงเป็นอย่างมาก
"เฮ้ย......."ทาเคชิกล่าวกับตัวเองอย่างงงงวย
ผู้หญิงที่ยืนอยู่ที่จุดนั้น มีการเคลื่อนไหว เหมือนกับมีดอกไม้ปลิวไสวหลังเธอตามมาด้วย เธอเดินเข้ามาเรื่อยๆ เริ่มเข้าใกล้ ใกล้ขึ้น ใกล้มาก...จนในที่สุด...เธอก็จับมือของชายหนุ่มที่กำลังยืนงงอยู่ตรงนั้น
"พี่ทาเคชิ หวัดดีคับ"
".........." ทาเคชิอึ้งจนพูดไม่ออก
เธองามมาก....จิงๆ เขาคิด
ทันทีที่ตั้งสติได้ เขารีบบอกกับน้องเคนสุดที่รักของเขา
"เคนจังครับ ในงานนี้ เคนต้องใช้คำลงท้ายว่า ค่ะ นะ คนจะได้ไม่สงสัย" ทาเคชิพูดอมยิ้มเล็กน้อย
"ค่ะ พี่ทาเคชิ" เธอกล่าวอมยิ้มหน้าแดงระเรื่อเล็กน้อย
เสียงนี้ทำทาเคชิเกือบลอยขึ้นไปบนฟ้าได้จริงๆ
"เคนจัง....."
"คะ...."
เขามองอย่างตะลึงเป็นอันมาก ผมเธอที่ยาวสมจริง หน้าตาหลังจากการแต่ง หน้าอกเธอ ผิวเนียนละเอียด ขาวใสของเธอ มันช่างสวยยิ่งกว่าที่เขาเคยพบมาจิงๆ
เขาสังเกตเห็นคนรอบข้างให้ความสนใจเป็นอย่างมาก ทุกสายตายังคงค้างจับจ้องที่เด็กสาวคนนี้
"มีอะไรคะ พี่ทาเคชิ"
"คือ ขอโทดนะเคนจัง แต่พี่หยุดไม่ได้จริงๆ.."
ท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย เขาได้ก้มหน้าของเขาลงไปใกล้เธอ ริมฝีปากของชายหนุ่มได้สำผัสแก้มอันเนียนละเอียดของเด็กสาว แก้มที่หอมราวกับดอกไม้ของเด็กสาว ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันที หลังจากที่ริมฝีปากออกมาจากแก้มเด็กสาว เขาและเธอมองหน้ากัน หน้าของทั้งสองเริ่มแดงขึ้น
"ตาบ้า!!" เคนจังพูดพร้อมเดินออกไป ท่ามกลางความงงงวยของคนที่กำลังจับจ้องอยู่
"เคนจัง รอเดี๋ยว พี่ขอโทด"
เธอหันหลังกลับมา......
"เค้าล้อเล่นหนะ อิอิ" เคนจังพูดแล้วยิ้มใส่
"หนอย..เด๋วจัดการซะเลย"ทาเคชิพูดพร้อมจับแขนสองข้างของเธอ
แบร่!! เคนจังแลบลิ้นใส่ทาเคชิ เขาและเธอก็เดินชมงานโรงเรียนด้วยกัน ทั้งสองเป็นจุดเด่นของงานเลยก็ว่าได้
"โชทาโร่....โชทาโร่!!"เสียงเรียกของอาโกะดังออกมา
"อะไร อาโกะ"โชทาโร่สะดุ้งพร้อมตอบ
"ตะกี้มองอะไรอยู่หนะ"
"ดูนั่นสิอาโกะ" โชทาโร่บอกพร้อมชี้ไปที่เคนจัง เขาจ้องเธอผู้นี้จนหน้าแดงทั้งที่ไม่รู้ว่านั้นคือ เคนสึเกะ เพื่อนของเขาเองแท้ๆ
"น่ารักจัง....."
ความสงสัยของทุกคนเริ่มขึ้น เด็กนั่นไม่ใช่เด็กโรงเรียนเราแน่ๆ แต่ถ้าโรงเรียนอื่นมีคนน่ารักขนาดนี้ เราก็ต้องรูสิ ไม่มีทางที่โรงเรียนอื่นจะมีน่ารักขนาดนี้ได้ ทุกคนต่างมองไปที่ทาเคชิเหมือนมีคำถามรอให้เขาตอบอยู่มากมาย
"พี่ทาเคชิ เหนื่อยจัง.."
"อ่าครับ งั้นนั่งพักกันตรงนี้ก่อนละกัน"
เขาและเธอนั่งใต้ต้นซากุระ เป็นที่พักใจของทั้งสองคน เป็นที่ประจำอยู่แล้ว แล้วเธอก็หัวซบไหล่เขา แล้วก็หลับไป.....
เขาชำเลืองมองเธออยู่นาน เหมือนเธอมีมนสะกด เธอหอมมาก ใช่แล้ว...เธอเป็นผู้หญิงจิงๆนั่นแหละ เขาคิดอยู่นาน แล้วเขาก็ได้ หลับลง.....
อิ้ด...อ้าด....ประกะ....อิ้ด เอี้ยด โถ่ไอไมบ้า เออ...ประกาศๆ ขณะนี้ใกล้ถึงเวลาที่เราทุกคนรอคอยแล้ว การเต้นรำประจำปียังไงหละ ขอให้นักเรียนทุกคน นำคู่ของตนมาที่กลางลานโรงเรียนได้แล้ว
หึหึหึ ฮ่าๆๆๆ....เสียงแห่งความสะใจของคนๆหนึ่ง ที่กำลังจินตนาการถึงภาพของเงินฟ่อนใหญ่ที่ได้รับจากการถ่ายวีดีโองานครั้งนี้ เจ้าของเสียงคือ ผู้บริหารโรงเรียนนั่นเอง
..............
อะ...อืม...สายตาของหญิงสาวหรี่ขึ้นมา มองไปที่ชายหนุ่มที่กำลังนอนพิงต้นไม้อยู่ข้างๆเธอ ตอนนอนเขาช่างดู......
อ้ะ...ทาเคชิตื่นขึ้น
"เคนจังๆ เร็ว ไปกันเถอะ งานเริ่มแล้ว"เขาพูดพร้อมดึงมือของหญิงสาวลุกขึ้นแล้วเดินไปที่กลางลานเพื่อรวมกับเด็กคนอื่นๆ
เช่นเคย...สายตาหลายสายสาดส่องมาที่เธอ เด็กสาวผู้เป็นประกายเด่นอย่างเห็นได้ชัด
"ไอทาเคชิ แฟนเอ็งสวยนี่หว่า"
"เออ ไมแฟนเอ็งน่ารักจังวะทาเคชิ"
"แฟนแมร่งน่ารัก"
เสียงพูดกันมาตลอดทางที่พวกเขาเดินเข้ามาในกลุ่มนักเรียน
"เอาหละ ทุกคน เตรียมพร้อม!!"เสียงจากโฆษกประจำโรงเรียนดังขึ้น
ในขณะที่ทุกคนกำลังจัดท่า
"พี่ทาเคชิ คือว่า ผมเต้นไม่เป็น"เคนจังมองหน้าทาเคชิอย่างหวั่นๆ
"ไม่เป็นไร เด๋วพี่สอนเองครับ เอามือมาสิ"
ทาเคชิวางแขนของเคนไว้ที่ไหล่ของตน มืออีกข้างจับไว้ด้วยกันระดับอก มือของทาเคชิอีกข้างหนึ่งจับที่เอวของเคนจัง เขาดึงตัวเข้าแนบชิดกัน
"อ้ะ"
"เป็นอะไรครับ น้องเคน"
เคนจังหน้าแดง..อายจัง..
"ปะ ป่าวค่ะพี่ทาเคชิ"
"อื้อ"
เสียงเพลงดังขึ้น ทุกๆร่างเคลื่อนไหวช้าเร็วตามจังหวะเพลง เป็นภาพที่สวยงามทีเดียว ความรู้สึกนี้ เป็นความหมายของงานประจำปีนี้ที่ทุกคนรอคอยจริงๆ
ไหล่ของพี่ทาเคชิกว้างจัง...เคนจังคิดพร้อมซบลงไปแนบชิด ทำไมทั้งที่เราเป็นผู้ชายเหมือนกัน กลิ่นตัวถึงไม่เหมือนกันนะ อบอุ่นดีจัง..
น้องเคน...กับเรา..อย่างกับกอดกันแน่ะ...นี่แหละ เราต้องการมานานแล้ว ทาเคชิคิด อา....อย่างกับได้ขึ้นสวรรค์แหนะ
ทั้งสองมองหน้ากัน...ยิ้มให้กันเบาๆ ก่อนที่จะละสายตาของตน กับการประกาศใหม่
"อ้ะแฮ่ม ต่อไปนี้จะเป็นการประกาศผลรางวัลทุกรางวัลของโรงเรียนเราแล้ว ช่วยเป็นระเบียบเรียบร้อยกันด้วย!!"ครูประกาศ
รางวัลการบริจาคเงินแก่โรงเรียนของเราที่มากที่สุด
ได้แก่... โชทาโร่!! ออกมารับรางวัลด้วย
เสียงกรี้กกร้าดอื้ออึงดังสนั่น..โชทาโร่เหมือนกับตัวเองได้ยืดขึ้นมา เป็นเวลาเดียวกันกับความรู้สึกหดหู่ เพราะเขารู้ที่มาของการได้รับรางวัลนี้นั่นเอง
รางวัลชายหนุ่มสุดฮอต
ได้แก่.... ทาเคชิ!!
เสียงกรี้ดดังขึ้นมาอีกจากกลุ่มแฟนคลับของเขา
"พี่ทาเคชิ ยินดีด้วยนะ"
"คร้าบ เด๋วพี่มานะ"ทาเคชิพูดพร้อมวิ่งไปรับรางวัล
ต่อไป รางวัลสาวฮอต
ได้แก่... มินามิ!!
เสียงกรี้ดยังคงดังสนั่นหวั่นไหว พร้อมกับมินามิที่เดินฝ่าผู้คนมา พร้อมโบหมือให้
รางวัลสุดท้าย รางวัลแห่งความเพอเฟ็คทั้งปวง หล่อ สวย การเรียนดีเด่น ทุกอย่างรวมไว้หมดแล้ว
ได้แก่... ..................
เคนสึเกะ!!!
เสียงกรี้ดดังสนั่นหวั่นไหว จนทำให้พื้นที่ทุกคนยืนอยู่เกิดกาสั่นขึ้นมา ทุกคนในโรงเรียนส่งเสียงเฮดังขนาดที่ไกลๆไปอีก10กิโลยังสามารถได้ยิน
แต่ส่งนี้กลับทำให้ทาเคชิ เสียวสันหลังดัง วืบ!! เขาหันไปมองสาวน้อยที่เป็นคู่ของเขาคืนนี้ แล้วรีบวิ่งไปหา เขาจะอย่างไรดี
สาวน้อยที่กำลังงงงันอยู่ ทำไงดี...เราจะทำไงดี..
ทำไงดี.......
ตุบตับๆๆ เสียงวิ่งจากชายคนหนึ่งวิ่งมาอย่างรีบร้อน
"น้องเคนๆ เอาไงดี"
"ทำไงดีพี่ทาเคชิ"
"อื้ม พี่มีแผน เอางี้ละกัน" ทาเคชิกล่าวพร้อมไปกระซิบ
"แน่ใจหรอคะ.....จาดีหรอ"
"อื้ม"
หญิงสาวหลับตาพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนออกเดินไปสู่เวทีข้างหน้า ทุกสายตาจับจ้องอย่างงงงัน ทุกเสียงเงียบกริบราวกับถูกปิดปากไว้ เธอเดินไปเรื่อยๆพร้อมกับเดินขึ้นเวที ทุกๆคนตะลึงราวกับเห็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ และคนที่ตกใจมากที่สุด ดูท่าจะไม่ใช่ใคร
"หา...ไม่จริงน่า" โชทาโร่อ้าปากเหวอ แล้วขยี้ตาตัวเองอีกที
"สวัสดีทุกคน หนูไม่ใช่เคนสึเกะหรอกค่ะ แต่เป็นพี่สาวฝาแฝดของเคนสึเกะ หนูชื่อว่า คานาโกะ ค่ะ" เคนสึเกะกล่าวเสียงดูสั่นไปนิด
"เอ่อ คือวันนี้น้องของหนูไม่สบาย เลยมาไม่ได้ พอรู้ว่าน้องตัวเองได้รางวัล จึงมารับแทนค่ะ"
เสียงเฮดังสนั่นแทนที่ความเงียบกริบเมื่อซํกครู่อย่างเห็นได้ชัด เหตุการณ์เปลี่ยนแปลงไป ในทางที่ดีเสียด้วย เธอรับรางวัลแล้วลงมาเดินมาหาทาเคชิ ตามหลังมาด้วยกองคาราวานที่จะทำความรู้จักกับเธอ
"เคนจะ..เอ้ย..คานาโกะเป็นของฉันคนเดียว"ทาเคชิเดินมาหน้าเคนจัง พร้อมทำหน้าดุใส่พวกที่ตามมา
เหล่าพวกที่คิดจีบสลายตัวไปอย่างเห็นได้ชัด เนื่องจากรู้ความจริงที่ว่า ชายร่างใหญ่ในโรงเรียน5คน เจ็บหนักเข้าโรงพยาบาล ยังไม่ได้ออกมาเลยด้วยซ้ำ!!
"ขอบคุณค่ะ"เคนจังกล่าว
"ไม่เป็นไรครับ" ทาเคชิเสยผมด้านหน้าของเธอ
"ปะ กลับบ้านกันดึกแล้วนะเด็กน้อย"
"อะราย ไม่เด็กแล้วนะ"
"อิอิ"
ท่ามกลางคืนที่มีแต่แสงจันทร์และแสงไฟตามถนนสอดส่องเราจะได้เห็นชายหนุ่มและชายหนุ่มที่ดูแล้วเป็นผู้หญิงจริงๆมากกว่า เดินกลับบ้านด้วยกัน ห้นาทั้งสองปะปนด้วยรอยยิ้มและความปิติยินดี เหมือนพวกเขาได้พบความสุขที่แท้จริง
"เข้าบ้านละนะคะ พี่ทาเคชิ"
"เดี๋ยว เคนจัง"ทาเคชิรีบคว้ามือเธอไว้
"หือ"
"พี่รัก...เคนจังนะ.."
ทั้งสองมองหน้ากันอยู่นาน ใบหน้าของคนทั้งสองเหมือนกำลังต้องมนสะกดแห่งความรัก เสียงหัวใจรัวเต้นผิดจังหวะอย่างที่มันเคยเป็น
"พี่ทาเคชิ....หนูยังไม่สามารถให้คำตอบได้ในตอนนี้ก็จริง แม้แต่ตัวเองยังสงสัยตัวเองอยู่เลย แต่ว่า..."
หมับ....จุ้บ..........
ริมฝีปากของเขาและเธอประกบกันแน่น และดูร้อนแรงท่ามกลางคืนอันหนาวเหน็บ ความกระหายเหมือนโถมเข้าหาใส่ร่างทั้งสอง เหงื่อที่ระอุจากความรุ่มร้อนเริ่มไหลตามหน้าผากอย่างเห็นได้ชัด
"คะ...เคนจัง"
"นี่คือสิ่งที่แทนคำขอบคุณสำหรับทุกสิ่งค่ะ ทาเคชิ กลับบ้านดีๆหละ" แล้วเคนจังก็วิ่งเข้าบ้านไป
ทาเคชิเดินกลับบ้านพร้อมความรู้สึกที่ดีที่สุดเท่าที่เค้าเคยได้รับ เขายิ้มและพึมพัมกับตัวเองไปตลอดทาง
...........
ขณะที่ทุกอย่างกำลังมืด กลับมีผู้หญิงซึ่งเดินอยู่เดียวดายในความมืด ไม่ใช่เพราะเธอมีสติไม่ครบ แต่ด้วยความเมามายจากงานโรงเรียนที่เพิ่งเลิก ทำให้เธอเดินอย่างงัวเงีย เธอเดินอยู่นานจนถึงตรอกมืดที่เป็นทางผ่านไปบ้านเธอ เธอเดินเข้าไปทันใดนั้นเอง มีผู้ชายใส่ชุดดำวิ่งออกมาราว7-8คนได้ ล้อคตัวเธอไว้ พร้อมใช้มือปิดปากก่อนที่เจ้าตัวจะร้องออกมาได้ทัน
อื้อ..อี้...อู้.....อ่อย..อ้ะ(ปล่อยนะ)
"เฮ้ย นี่มันมินามิ คนป้อปของโรงเรียนนี่หว่า"ผู้ชายคนหนึ่งกล่าว
"หึหึ เรากำลังจะทั้งมันทั้งรวยละว้อยย"หัวหน้ากลุ่มสั่ง "เอากล้องมาสิ นายโง่"
ตอนนี้กล้องกำลังฉายภาพไปที่มินามิซึ่งถูกผู้ชายราว4คนล้อคขาแขนไว้ หนึ่งในนั้นเปิดชุดกระโปรงเธอขึ้นมา จนเห็นกางเกงในเธออย่างเด่นชัด ชายทั้งหมดต่างตกใจและน้ำลายไหลออกมาตามๆกัน โหนกของเธอช่างอูม ใหญ่ ทำเอากางเกงในที่ใส่อยู่ดูรัดติ้วไปเลย ตอนนี้กางเกงในของเธอเปียกแฉะอย่างเห็นได้ชัด คนที่ล้อคขาทั้งสอง ยกขาเธอขึ้นงอ และอ้าออก ทำให้เห็นได้ชัดยิ่งขึ้น หนึ่งในนั้นใช้นิ้วตน รูดขึ้น-ลงไปตามร่องเสียวของเธอ
อ้า....อ้า.....ซึ้สส...ออย....
มินามิส่งเสียงออกมาด้วยความเสียวสะท้านของเธอ กางเกงในเธอได้ถูกถอดออกไปเป็นที่เรียบร้อย หัวหน้าโจรจับโหนกของเธอแล้วขยำอย่างมันมือ พร้อมใช้นิ้วสองนิ้วแหวกแคมของเธอ จนเม็ดเสียวของเธอโผล่ออกมาประชัน เขาเอานิ้วไปแตะทีนึงพร้อมลูบเบาๆ
อ้า....โอ้ยยย....อ้างง......
เม็ดเสียวของมินามิเปล่งขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด พร้อมน้ำหล่อลื่นที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย
หึหึหึ เกิดอารมณ์ไวดีแฮะ...หัวหน้าโจรคิด
"เอาปากกามา" หัวหน้าโจรสั่งลูกน้อง
"ฉันจะทำให้เธอรู้สึกขึ้นสวรรค์ด้วยปากกาแท่งนี้ หึหึ"
ว่าแล้วเขาเปิดปลอกปากกาลูกลื่น เขาใช้ส่วนหัวของปากกาไปแตะที่เม็ดเสียว และฝนอย่างรวดเร็ว
โอ้ยยยย....อ้า....ซึ้ส...อูยยย......นินามืร้องออกมาอย่างทนไม่ไหว
เสียงร้องของเธอกลับทำให้หัวหน้าโจรฮึกเหิม เขาใช้มืออีกมือ บีบ คลึงไปที่เม็ดเสียวแล้วฝนปากกาเร็วยิ่งขึ้น แรงขึ้น เร็วขึ้นอีก..จน......
อ้า อ้า อ้า อ้า อ้า..ๆๆๆๆๆ.......
ฟื้ดดดด.....ปิช้ช..... น้ำของมินามิทะลักออกมาเต็มหน้าของหัวหน้าโจร
"หึหึหึ ฮ่าๆๆ"หัวหน้าโจรร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง
เขางัดจ้าวโลกที่กำลังเปล่งของเขาออกมา เขาจับตัวมินามิขึ้น แล้วเสียบเข้าที่ปากเธอ จับหัวของเธอเข้า-ออกอย่างเมามัน แล้วเขาก็หยุดเนื่องจากตอนนี้เธอดูดให้เขาแทนแล้ว
"นั่นหละ อย่างนั้น...เลียเข้าไปในแง่งเลย อูววว"
ตอนนี้ส่วนต่างๆของเธอ ถูกลุกลามด้วยลุกน้องโจรอีก6คน หน้าอกที่ใหญ่ของเธอ กำลังถูกดูดเสมือนกับเป็นแม่คน ทั้งเขย่าทั้งดูด เม็ดเสียวของเธอกำลังถูกนิ้วตวัดไปมา พร้อมกับนิ้วๆหนึ่ง ที่กำลังเล่นอยู่ที่ร่องเสียวของเธอได้ซักพักหนึ่งแล้ว และแล้วนิ้วนั้นก็ได้จมหายเข้าไปในร่อง
อ้าย!! โอ้ยยยยย เจ็บๆๆๆ อูย.........ซึ่สส
แต่เจ้าของนิ้วนั้นกลับไม่ใยดีเธอเลย ยังคงตั้งหน้าเสียบเข้าไปเรื่อยๆ จนในที่สุด
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย....
ปื้ช....ปู้ชชชชชชชช...............
มินามิก็ได้น้ำแตกรอบสอง แล้วเธอก็สลบไป...
"เห้ย อีนี่นิ อย่าพึ่งสลบ"หัวหน้าโจรที่กำลังจะถึงสวรรค์อารมเสีย เขาดึงกระชากหัวเธอขึ้นมา ก่อนที่จะเสียบจ้าวโลกที่ใกล้แล้วของเขา เข้าไปในปากอันบอบบางใหม่ พร้อมทั้งดึงเข้า-ออก เร็วและแรงราวกับจะให้ผู้ ญ ตรงหน้าตายซะอย่างนั้น
อื้อ....อ่ะ.....อ้า.... ในที่สุดหัวหน้าโจรก็ถึงสวรรค์ เขาทิ้งตัวหญิงสาวลง น้ำกามเอ่อล้นเต็มปากของหญิงสาว
"เฮ้ ตรงนั้นมีใครอยู่หนะ"
"เฮ้ย เวงแล้วตำรวจมา" กลุ่มโจรรีบเก็บข้าวของแล้ววิ่งหนีไปอย่างเร็วที่สุด
และแล้วตำรวจผู้นั้นก็มาดูเหตูการณ์ ทันใดนั้นเอง จรรยาบรรณต่อหน้าที่ไม่มีอีกแล้ว เขางัดจ้าวโลกของเขาออกมา พร้อมเสียบเข้าไปในร่องของหญิงสาว
คับ....คับมากๆ....อูว...ดีจิงๆ...
ร่างที่สลบอยู่กระตุกเล็กน้อย เขาไม่ได้สนใจ เขาเริ่มซอยอย่างเมามัน เร็ว....และแรงยิ่งขึ้น
พั้บ พั้บ พั้บ!! เสียงแห่งความเมามันดังขึ้น
อ้า...อู้ววว...ใกล้แล้ว....อึ้ย......
และแล้วเขาก็ได้พ่นน้ำกามจนเต็มร่องเสียวของมินามิ
และเขาก็เริ่มรอบ2 รอบ3จนน้ำหมดตัว เขาทำความสะอาดเธอแล้วนำตัวเธอไปโรงพยาบาล พร้อมแจ้งที่สำนักงานตำรวจของเขา
ตำรวจคนนี้ได้รับคำขอบคุณจากผู้ปกครองและทางโรงเรียนของมินามิเป็นอย่างมาก
แต่แล้วสิ่งที่มินามิไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น...........
ต่อมาจากวันงานโรงเรียนวันนั้นเคนสุเกะก็คิดว่า
"พอกันทีกับความสับสนของฉัน ฉันต้องเลือกแล้ว"
และคืนนั้นก็ผ่านไปเร็วมากดังกับมีเวทมนต์
วันรุ่งขึ้น เคนสุเกะได้มาถึงโรงเรียนและเขาก็ขอให้คนที่มีอำนาจใหญ่ที่สุดของโรงเรียนช่วยเขาบางอย่าง (แน่นอน ผบ.ตัวดีนี่เอง)
กริ้ง กร่องงงงงงงงงๆ ระฆังดังขึ้นพร้อมเสียงเฮจากนักเรียนที่เลิกเรียน
"ประหลาดๆ เอ้ย! ประกาศๆ นักเรียนทุกคน วันนี้นักเรียนสุดหล่อ อืมมม สวย อ้อ หรือหล่อวะ อืมมม เออๆช่างมัน จะมาพูดอะไรบางอย่างกับนักเรียนเรื่องที่สงสัยกัน
"อะแฮ่มๆ"เสียงเคนสุเกะเหมือนบอกว่าให้ทุกคนตั้งใจฟัง
"ฉันเคนสุเกะ วันนี้จะขอบอกเรื่องที่ทุกคนสงสัยกัน" เคนคุงพูด
ทุกรูหูผึ่งรับคำพูดจากเคนสุเกะ แน่นอนมีทั้ง ทาเคชิ มินามิ มิยาโกะ โทโมโยะ และรวมถึงเพื่อนที่เคยเป็นเหมือนซากศพมีชีวิต โชทาโร่
เคนสุเกะกล่าวเสียงดังแต่นั้นก็เป็นเสียงที่ลื่นหู
"ไม่ว่าทุกคนในโรงเรียนแห่งนี้จะคิดว่าฉันเป็นชายหรือหญิงฉันก็จะไม่ไปคิดถึงเรื่องพวกนั้น แต่ที่ฉันมาพูดในตอนนี้ฉันจะบอกว่า.....(เว้นนาน5วินาที)...ต่อไปนี้ฉันจะเป็นผู้ชายไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามใครจะคิดยังไงฉันไม่สน"
เมื่อทุกคนฟังเสียงนั้นแล้วก็อึ้งงง พวกสาวๆกรื๊ดกร๊าดกันดั่งโดนไปลวก ด้วยความดีใจ ส่วนทาเคชิหนะเหรอ น้ำตาคลอเข่าทรุดลงกับพื้น เขาพยายามทำใจยอมรับกับสิ่งที่ได้ฟัง
ต่อจากนั้นก็ไม่มีใครหาว่าเคนสึเกะเป็นผู้หญิงอีกเลย ดังนั้นตอนนี้นิ้วของเคนสุเกะเหมือนต้องเข้าเฝือกจริงๆ เพราะอะไรคงรู้
ทาเคชิน้ำตาซึมทุกครั้งที่เห็นเคนสุเกะหรือเคนจังของเขาทำตัวเป็นผู้ชาย ทุกครั้งที่เขาขอร้องให้เคนคุงกลับเป็นหญิงเหมือนเดิมก็ได้คำตอบกลับมาเหมือนเดิมทุกครั้งคือ "ขอโทษนะ ฉันทำแบบนั้นไม่ได้"
จนทาเคชิเลิกถาม และทำใจ
ต่อจากวันนั้นเรื่องราวก็เป็นปกติดั่งโรงเรียนอื่น
แสดงความคิดเห็น