บาร์ครึกครื้นแห่งหนึ่งกลางกรุงเทพฯ เต็มไปด้วยแสงสี นายวิลาศนักธุรกิจหนุ่มพันล้าน วัยขึ้นเลขห้า อยู่ในห้องพิเศษลับเฉพาะ ร่างเปลือยเปล่าโชว์พุงพุ้ยกำลังขับเคลื่อนอยู่บนร่างบางของเด็กสาววัยขบเผาะ มักกรสีดำมะเมื่อมเป็นมันวาว ฝังมุกโดยรอบ เข้าออกประตูสวนดอกไม้ที่เพิ่งเคยถูกผู้ชายรุกรานเป็นครั้งแรกราวกับลูกสูบของเครื่องจักรอย่างไรอย่างนั้น
เด็กสาวร่อนสะโพกและร้องครางอย่างบ้าคลั่ง เผลอใจไปกับลีลาระดับปรามาจารย์ที่เขาเป็นผู้มอบให้ สุขและเสียวซ่านอย่างที่เกิดมาไม่เคยเจอะเจอมาก่อน แม้เมื่อแรกชำแรกจะเจ็บแสบราวกับถูกแยกร่าง เลือดไหลทะลักชะโลมแก่นกลางของเขา แต่ต่อจากนั้น เธอกลับสำลักความมันส์ ที่ทะลักทลายพาเธอสู่สวรรค์ไปแล้วไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ
เด็กที่แม่เล้าวัยสิบเจ็ดหามาให้ เธอทั้งสด ทั้งซิง และขาวน่ารักถูกใจเขายิ่งนัก มิเสียแรงที่จ่ายไปด้วยจำนวนเงินเกือบๆ ถึงเจ็ดหลัก!
“อ้าๆๆๆ นะ หนู ไม่ไหวแล้ว จะ ถึง.. อ๋า.. อีก..ละ แล้ว!”
ตอนแรกเด็กสาวร้องไห้โฮ เมื่อรู้ว่ารุ่นพี่ที่โรงเรียนผู้มีอันจะกิน หลอกเธอมานอนกับเสี่ยกระเป๋าหนัก เด็กสาวหวีดร้องด้วยความกลัว และปกป้องผิวพรรณอันขาวใส ซึ่งได้รับการดูแลมาอย่างดี แต่ด้วยยาปลุกกำหนัด และปลายนิ้วอันช่ำชอง และปลายจมูกไซ้ไปตามซอกคอขาว ลงลิ้นฉกไปในรูหู ขบติ่งนิ่มเบาๆ ก็เล่นเอาเด็กสาวถึงกับสะท้านกาย ความรักนวลสงวนตัว สุดท้ายก็มาแพ้ให้แก่แรงราคะตามธรรมชาติ และปราการด่านสุดท้าย ที่เรียกว่าเยื่อพรรมจรรย์ ซึ่งหวังจะให้เป็นของขวัญวันเกิดแก่เพื่อนร่วมห้อง หล่อและหลงรักมานาน เป็นนักกีฬาของโรงเรียน ก็กลับมาเสียให้แก่ชายคราวพ่อรูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์แทน
แต่บัดนี้เธอสะบัดหน้า น้ำลายไหลยืด ร้อนรุ่มเหมือนปรอทจะแตก ต้องการแท่งหฤหรรษ์กระแทกกระทั้นครั้งแล้วครั้งเล่า อย่างไม่กลัวกลีบดอกจะช้ำเพียงใด รู้สึกถึงร่องรูที่แน่นจัดเริ่มตอดรัดถี่ขึ้นๆ เขาก็เร่งจับเอวเล็กๆ แล้วซอยถี่ยิบ ตัดสินใจจะจูงมือพาเด็กสาวไปสวรรค์พร้อมๆ กัน
“ฮึ้ยๆ! ปะ ป๋าก็จะถึงแล้ว โอ้ววว!!”
แล้วเขาก็โก้งโค้งแนบแผ่นหลังขาว สองมือขยุ้มถันน้อยๆ ไม่ค่อยพอดีมือ แต่ปลายยอดก็แข็งเป็นติ่งไต
“อ๊ายยย!!”
เธอกรีดร้องยาว กระตุกสามสี่ที ช่องที่ฟิตไม่เคยให้ชายใดสัมผัสก็บีบตัวรีดน้ำเชื้อของเขาอย่างรุนแรง โคเฒ่าผู้นิยมบริโภคหญ้าอ่อนๆ หรือไม่มีขึ้นเลยสักต้น ฉีดพุ่งน้ำรักเข้าใส่เป้าหมายจนตัวงอ ทั้งสุขสมและเจ็บปวด ปวดแปลบที่หัวใจ แล้วเขาก็หน้ามึดและหมดสติคาอกเด็ก
เด็กสาวหอบหายใจ ค่อยๆ ดึงตัวให้หลุดออกจากยวง เธอเห็นรูกลวงโบ๋ น้ำอะไรต่อมิอะไรไหลโจ๊กราวกับท่อประปาแตก แล้วความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็กลับคืนมา และร้องไห้ให้กับความบริสุทธ์ที่เสียไป
เธอขยับตัวด้วยความปวดระบมตรงกลางหว่างขา เห็นว่าชายคราวพ่อแน่นิ่งไป ลองเขย่า ลองเอานิ้วทาบจมูก แล้วเธอก็ร้องกรี๊ดออกมา
วิลาศตายแล้ว! และเขาเห็นทุกอย่างด้วยดวงตาแห่งวิญญาณจากเบื้องสูง นี่เขาหัวใจวายตายหรือนี่ เป็นการตายที่มีความสุข หรือจะเรียกว่าทุเรศดีนะ
ไม่ๆ ข้ายังไม่อยากตาย!
เขามองร่างเปลือยเปล่าของเด็กสาวด้วยความเสียดาย อยากตะปบโลมลิ้นชิ้มรสอีกหลายๆ วัน แล้วไหนจะเด็กผู้หญิงวัยสิบสาม เหยื่อคิวต่อไปซึ่งเขาโอนเงินค่ามัดจำเป็นจำนวนเรือนแสน ให้กับนายหน้าวัยกระเตาะไว้แล้วด้วย
โอ้ ทำไมช่างโหดร้ายอย่างนี้ ผมมีเงินนะพระเจ้า! ให้ผมกลับไปเข้าร่างเถอะ แล้วผมจะโอนเงินผ่านวาติกันให้ท่านสักร้อยล้านก็ได้ ไม่ๆ พันล้านเลย!
ฉับพลันนั้น เกิดอุโมงค์ขึ้นด้านหลัง มันมีกระแสลมดูดเขาเข้าไปข้างใน เขารู้ดีว่าได้เวลาไปเกิดใหม่แล้ว แต่ก็ได้แต่ร่ำร้องอ้อนวอน นี่ถ้าเกิดใหม่กลายเป็นผู้หญิงเล่า มิซวยแย่หรือ!?
อย่า!! ผมให้หมดตัวเลย ทุกบาททุกสตางต์ อ้ากกกกกกก!!
แล้วนั่นก็คือวาระสุดท้ายของโลลิคอนตัวเอ้ของเมืองไทย..
อุแว้ๆ
เสียงร้องจากเด็กตัวแดง ที่ถูกจับห้อยหัวลงโดยสูติแพทย์
โผล่จากปลายอุโมงค์อีกด้าน พบกับแสงสว่างจนได้
“คุณได้ เอ่อ..ลูกชายมั้งครับ คิดว่านะ แต่ก็สมบูรณ์แข็งแรงดีทุกประการ” คุณหมดตีหน้าปุเลียนๆ ขณะเพ่งดูหว่างขาเด็กอย่างไม่เชื่อสายตา
เด็กทารกจ้องผู้เป็นแม่ตาแป๋ว ในใจคิดว่า ใครว่ะ สวยดีไม่หยอก เสียดายที่แก่ไปนิด ไม่งั้นจะชวนขึ้นเตียงซะเลย ฮ่าๆ!
สิบปีผ่านไป
“เคนจังจ๊ะ”
“อะไรฮะหม่ามี้?”
เด็กชายน่ารักน่ากอดตัวขาวจั๊ว ผิวเนียนอย่างกับเด็กผู้หญิง เงยหน้าที่มีฉายแววความหล่อโผล่ให้เห็นตั้งแต่เด็ก ใช้ดวงตากลมโตแสนใสซื่อบริสุทธิ์ มองคนเป็นแม่
“นี่ลูกเอาแต่เล่นคอมพ์อีกแล้วเหรอจ๊ะ ไม่ออกไปเล่นกับเพื่อนๆ บ้างเหรอลูกรัก”
เขาส่ายหน้า
“ไม่อ่ะหม่ามี้ ผมกำลังคุยกับโบรกเกอร์อยู่นะ ผมเพิ่งได้ข่าววงในมาว่าบ.ซูกิยามิกำลังขยายกิจการ หุ้นต้องขึ้นไปอีกหลายจุดแน่ๆ เลย ผมต้องรีบช้อนซื้อไว้ก่อนที่มันจะแพงกว่านี้ฮะ”
แม่เลิกคิ้วไม่เข้าใจ คิดว่าเด็กไอคิวอัฉริยะคนนี้คงกำลังเล่นเกมส์ซื้อหุ้นในเน็ตอยู่อีกแล้วมั้ง เธอคิดว่าลูกรักค่อนข้างเพี้ยนๆ แล้วไหนจะนายที่แปลกประหลาดเกี่ยวกับร่างกายของเขาอีกเล่า
“ก็ตามใจจ้ะ แต่อย่าเล่นให้มักนักนะ เดี๋ยวสายตาจะสั้นเอา”
แล้วก็เดินออกไปจากห้อง เด็กชายสบถอย่างรำคาญ แล้วหันไปจัดการกับหุ้นต่อ ตอนนี้เด็กน้อยสร้างทรัพย์สินให้กับตัวเองอย่างลับๆ ด้วยการยักยอกเงินเก็บของพ่อกับแม่ แล้วนำไปลงทุนซื้อหุ้นต่างๆ ในตลาดหุ้นนิเคอิ จนเดี๋ยวนี้เขาได้ผลตอบแทนกลับมาเป็นจำนวนเงินที่ผู้ปกครองคนใหม่ของเขาหาทั้งชีวิตก็ไม่มีทางเป็นไปได้
เคนสุเกะ เด็กอายุสิบปีคนนี้มีความเป็นผู้ใหญ่เกินตัว รอบรู้เรื่องธุรกิจราวกับคร่ำหวอดมานานนับสิบๆ ปี ที่แท้แล้ว เขาก็คือนายวิลาศที่กลับมาเกิดใหม่นั่นเอง
ชาติภพใหม่ เขามาเกิดที่ญี่ปุ่น ช่วงหกปีแรกก็จำอะไรไม่ได้หรอก จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่กำลังเล่นเปิดแกล้งกระโปรงเพื่อนเด็กประถมด้วยกัน เห็นกางเกงในแบบเด็กๆ ตัวสีขาวลายการ์ตูน เขาก็เกิดจำอดีตชาติได้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น
คิดถึงอดีตเสร็จ เด็กชายเคนก็เปิดเข้าYahoo MSN หารายชื่อเด็กสาวญี่ปุ่นน่ารักๆ แล้วจ้องดูภาพจากเวปแคมฯอย่างหื่นกระหาย โดยไม่ลืมที่จะล็อคห้องกันไม่ให้แม่เข้ามา
“เคนจัง มาเล่นกันเหอะ”
นานะจังเด็กผู้หญิงข้างบ้านยืนกระมิดกระเมี้ยนอยู่หน้าห้อง เธอเคาะประตูเรียก เขาเดินไปสะเดาะกลอน แล้วเด็กในวัยเดียวกันและเป็นเพื่อนเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เกิดก็โผล่หน้าให้เห็น ก่อนจะจำอดีตได้ เคนคิดว่าเธอเป็นเหมือนน้องสาวหรือเพื่อนเล่นที่น่ารัก แต่เดี๋ยวนี้ เขากลับเห็นว่านานะน่ารักน่าฟัดชะมัด รออีกสักสองสามปี ให้น้องน้อยในกระโปรงบานนั่นใหญ่กว่านี้อีกหน่อยเถอะน่า!
เด็กหญิงนั่งลงบนเตียง ตัวเล็กนิดเดียว ไม่ผอม ผิวขาวอมชมพู ริมฝีปากบางเฉียบสีแดงสวย ผมหยักศกหน่อยๆ สีออกน้ำตาลนิดๆ ดวงตากลมโตสีเขียว เธอทั้งสวยและน่ารักมาก เพราะความเป็นเด็กลูกครึ่งลูกเสี้ยวหลายเชื้อชาติ แม่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น-ฝรั่งเศส ส่วนพ่อนั้น...
เคนสุเกะไม่เคยเห็นพ่อของนานะจัง พวกเธออยู่ด้วยกันสองแม่ลูกมานมนานแล้ว แม่ทำงานเป็นดาราและนางแบบดังของญี่ปุ่น เด็กชายเคยแอบได้ยินพวกผู้ใหญ่คุยกัน ว่าสมัยแม่ของนานะเป็นวัยรุ่นนั้น มั่วผู้ชายอย่างกับเป็นโสเภณีดีๆ นี่เอง
บ้างก็บอกกันว่าพ่อของนานะเป็นคนเกาหลี บางกระแสก็ว่าเป็นคนไทย และบางคนยังบอกว่าพ่อของเธอเป็นคนอินเดียด้วยซ้ำ!
แต่ไม่ว่าพ่อเธอจะเป็นใคร นานะก็ไม่สนใจ เพราะเธอมีเคนจัง เขาเปรียบเหมือนพี่ชายที่แสนดี เพื่อนที่น่ารัก แม้ว่าพักหลังๆ จะชอบชวนเธอเล่นอะไรแปลกๆ อยู่เป็นประจำก็ตาม
“นี่นานะจัง”
เคนผละจากคอมพ์ บนจอมีภาพผู้ชายกับผู้หญิงแก้ผ้ากำลังเล่นอะไรกันอยู่ก็ไม่รู้ และก็ส่งเสียงเหมือนกำลังทรมาน เด็กหญิงไม่เข้าใจ จะถามแต่เขาก็จับมือเธอมานั่งบนเตียง
นานะจังรู้สึกเขินๆ เคนถือว่าเป็นเด็กที่ฮอตที่สุดในโรงเรียน เด็กผู้หญิงตั้งแต่ป.หนึ่งถึงป.หกต่างชื่นชอบเขา เธอภูมิใจที่มีอภิสิทธิ์เหนือกว่าคนอื่น
“วันนี้นานะจังน่ารักจังเลย ขอหอมแก้มหน่อยนะ”
ไม่ต้องรอคำตอบ เคนคุงก็เอาจมูกไปสูดดมแก้มเนียนนิ่มทันที นานะทำคอย่น รู้สึกจักจี๊ เธอถูกเด็กชายหอมแก้มมาเป็นปีแล้ว แต่ทุกครั้งก็อดหน้าแดงไม่ได้
“หอมจัง นานะหอมที่สุดเลย หอมไม่เหมือนใคร เคนชอบนานะจังที่สุด”
เธอหัวเราะคิกคัก ก่อนจะเอาหน้าซุกกับเตียง เด็กชายตามไปโน้มหน้าใกล้ๆ หู แล้วพูดว่า
“รู้ม้า เด็กผู้ชายทั้งโรงเรียนชอบนานะกันทั้งนั้น แต่เคนไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้นานะหรอก นานะจังเป็นของเคนคนเดียว”
เด็กหญิงเบี่ยงหน้ามาจ้องตาแป๋ว เคนชอบดวงตาคู่นี้ที่สุด สวยมาก สวยที่สุด ใบหน้าก็งดงามราวกับนางฟ้าตัวน้อยๆ บริสุทธิ์ไร้เดียงสา เห็นแล้วเด็กชายก็มันเขี้ยว เลยจูบแก้มนุ่มๆ ไปอีกที
ได้กลิ่นหอมปานบุปผา กลิ่นกายของเด็กหญิงคนนี้เป็นอะไรที่อธิบายได้ยาก เขาจำไม่ได้ว่ามีผู้หญิงที่ไหนในโลกจะเป็นอย่างเธอ หอมอย่างประหลาด ชวนให้เคลิบเคลิ้มใหลหลง และยิ่งหอมกำจายเอามากๆ ในยามที่นานะเขินอาย
“เคนจัง เค้าชอบเคนจังคนเดียวเหมือนกัน นี่ๆ เคนจังจ๋า มิโยโกะกับมาซาโตะกำลังเล่นกันอยู่ในสวนสาธารณะ เราไปเล่นกับพวกเค้าดีมั้ย”
เด็กชายมองเรือนผมยาวสยาย มือจับอยู่บนแขนเรียวเล็ก ตัวเธอนุ่มนิ่มและเนียนลื่นไปหมดทั้งตัว เคนกลืนน้ำลาย เมื่อเห็นชายกระโปรงบานสีชมพูเลิกขึ้นมาเห็นกางเกงในสีขาวพองๆ และเสื้อผ้าฝ้ายลายลูกไม้คอกว้าง เผยให้เห็นเนินนมที่ยังไม่ขึ้น แต่ก็เป็นสีชมพูสดสวย เขามองสำรวจไปจนถึงถุงเท้าเล็กๆ และวกกลับมาบนใบหน้าขาวอมชมพูระเรื่อ
“นานะจัง เคนไม่อยากออกไปเล่นข้างนอก อยากอยู่เล่นกับนานะในนี้มากกว่า”
“แล้วเราเล่นอะไรดีล่ะ เล่นตุ๊กตาดีมั้ย”
“ไม่เอาๆ” ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เสียงซี๊ดซ๊าดจากหน้าจอเงียบไปแล้ว “เคนอยากสำรวจดูว่าทำไมนานะถึงตัวหอมจัง อยากรู้ว่ากลิ่นตัวของนานะมันมาจากไหนกันแน่”
คิ้วสวยย่นอย่างงุนงง เธอดมตัวเอง
“เค้าไม่เห็นได้กลิ่นเลย”
“ก็ตัวของนานะเองนี่ แต่นานะจังมีกลิ่นจริงๆ นะ”
แต่เด็กหญิงทำหน้าเสีย
“เค้าอาบน้ำมาสะอาดแล้วนะ”
“ไม่ใช่กลิ่นไม่ดีเสียหน่อย นะๆ นานะจัง ขอเคนดมหาหน่อยนะ” เขาออดอ้อน
“กะ ก็ได้จ้ะ” อ้อมแอ้มตอบแล้วกุมหน้าอายๆ
แล้วนานะก็นอนหนุนหมอน หงายตัวเหยียดขายาว ชายเฒ่าหัวงูในคราบเด็กชายเกิดใหม่ ขยับตัวมาใกล้ๆ แล้วใช้จมูกสูดดมตั้งแต่ปลายผม หน้าผากมน จมูก ริมฝีปาก ซอกหู ไล่ต่ำไปที่ซอกคอขาว รักแร้ เนินอก ปลายจมูกของเคนกดแนบ สูดหายใจเข้าลึกๆ ไปเรื่อยๆ จนถึงสะดือ และต่ำลงไปอีก
เด็กหญิงกลั้นหัวเราะ ดิ้นอย่างจั๊กจี้ แต่พอแหงนคอเห็นเคนสุเกะเปิดกระโปรงเธอขึ้น และเตรียมจะซุกไปที่กางเกงในตัวน้อย เธอก็เบิกตากว้าง ร้องอย่างตกใจแลหนีบขาแน่น
“เคนจัง ทำอะไรน่ะ”
เด็กชายเงยหน้า มีแววหงุดหงิดเล็กน้อย
“ก็หากลิ่นไง เนี่ยตรงเนี้ยมีกลิ่นหอมกว่าที่อื่นเยอะเลย นานะขี้อายเกินไปแล้วนะ เราอาบน้ำด้วยกันออกจะบ่อย ให้เคนจังดูหน่อยไม่ได้หรือไง”
เขาไม่ได้พูดโกหก ว่าแล้วก็จับขอบกางเกงใน เตรียมจะดึงลง แต่เด็กหญิงผู้เรียบร้อยยังไม่วายใช้มือเล็กๆ ยึดไว้
“อือ อย่าดูเลยนะเคนจัง ตอนอาบน้ำด้วยกันเราไม่ได้เห็นกันใกล้มากๆ นี่”
เธอดึ้อดึง เด็กชายไม่อยากใช้กำลัง สมองที่มีประสบการณ์ในชาติก่อนมาหลายสิบปีจึงคิดหาอุบาย
“แต่นานะจัง เธอมีกลิ่นประหลาดนะ ถ้าเกิดว่ามันเป็นอะไรที่ผิดปกติล่ะ เป็นโรคประหลาด ขอเคนดูหน่อยเถอะนะ ขอร้องละ” พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วทำหน้าเว้าวอน
สองขาเรียวขาวคลายออก เด็กหญิงเริ่มกลัวขึ้นมา “ก็ได้นะ ให้ดูก็ได้ แต่เค้ากลัวจัง ถ้าเกิดมีอะไรผิดปกติจริงๆ ล่ะ เคนจังยังชอบเค้าอยู่มั้ย”
“ชอบซี่ ชอบที่สุดเลย” พูดก่อนจะปักจมูกไปบนผ้าสีขาวบริสุทธิ์ เด็กหญิงสะดุ้ง
เคนสุเกะสูดดมกลิ่นกลีบดอกไม้นุ่มเสียชุ่มปอด นานะวางหน้าไม่ถูก
แหม ของเด็กๆ นี่มันหอมชื่นใจจริงๆ แต่ทำไมมันถึงหอมจังวะ เมื่อก่อนก็ไม่เห็นจะมีกลิ่นเลยนะ
ด้วยความสงสัย เด็กชายค่อยๆ ดึงกางเกงในอย่างระวังไม่ให้ไก่น้อยตื่น และแล้ว..
สรวงสรรค์ก็โผล่ให้เห็นเต็มตา ขาว..
อูม..
ยังเล็กแบบเด็กๆ และ..
สองพลูปิดสนิทเบียดชิด
รู้สึกภาคภูมิใจราวกับได้เปิดกล่องสมบัติล้ำค่า
กลิ่นสวนดอกไม้พวยพุ่งเข้าจมูกอย่างจัง
แล้ว.. เจ้าดินสอสีกระจิริดตรงหว่างขาก็เกิดแข็งตัวขึ้นมาเป็นครั้งแรก นับตั้งแต่จำความได้ และเพียรพยายามมาตั้งเป็นปี ก็เพิ่งทำสำเร็จเป็นครั้งแรกในคราวนี้เอง เขาเอามือลูบเบาๆ
“นานะจัง น้องหนูของนานะน่ารักจังเลย”
เด็กหญิงบิดตัว เอาหน้าซุกหมอน เคนสุเกะเห็นอย่างนั้นก็อมยิ้ม เขากระโดดหย็องมานั่งกับพื้น ดึงสองขาของนานะหันมาอีกทาง ทำให้ก้นของเธอมาอยู่ตรงขอบเตียง และดันให้เนินเหนือสามเหลี่ยมเล็กๆ นั้นอูมมากยิ่งขึ้น เขาอยู่ระหว่างขา และทำตาโต
นานะเอามือเล็กปิด ผิวขาวๆ เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาจูบมือของเธอ และเลื่อนออกไป
“เอาออกนะ เคนอยากเห็นชัดๆ”
เด็กหญิงเอามือปิดหน้าแทน เคนสุเกะเลียริมฝีปาก โน้มเข้าไปใกล้ๆ พ่นลมหายใจรด เธอรู้สึกจั๊กจี้ แล้วเด็กชายก็แลบลิ้นเลียไปบนกลีบนิ่ม
เธอสะดุ้งเฮือก กระเถิบก้นหนี เด็กชายกดขาไว้ด้วยความยากลำบาก เขาไม่ใช่เด็กที่ตัวสูงใหญ่ เรียกได้ว่าเกือบจะเล็กสุดในชั้น ผอมบางเหมือนเด็กผู้หญิงมากกว่า บางครั้งพวกผู้ใหญ่ก็เข้าใจผิดออกบ่อยๆ คิดว่าเขาเป็นทอมบอยไปเสียนี่
“คะ เคนจังทำอะไรน่ะ” ถามเสียงสั่น ทำหน้านิ่วเมื่อเขาตวัดลิ้นโฉบไปเบาๆ
“ก็..” เคนสุเกะหาเหตุผลไม่เจอ เลยบอกว่า “เอาน่า อยู่เฉยๆ สิ เดี๋ยวก็รู้สึกดีเองละน่า”
แล้วเด็กชายก็เลียไปรอบๆ จากล่างขึ้นบน บนลงล่าง ชอนไชไปด้านข้างกลีบอวบขาวทั้งสองฝั่ง นานะเริ่มดิ้นจนเขาจับไว้แทบไม่อยู่ ตอนแรกก็หัวเราะคิกคัก พยายามจะหนีบขาไปมา แต่ว่าติดศีรษะของเด็กชาย แต่พอเขาวาดลิ้นไปเรื่อยๆ เธอก็ชักติดใจ เรียวขาสวยเล็กๆ ค่อยๆ แยกออก และหลับตาพริ้ม บางครั้งก็ขมวดคิ้ว
เคนสุเกะเกลี่ยด้านนอกจนเปียกเยิ้มไปด้วยน้ำลาย เขาไม่แน่ใจว่าเด็กขนาดนี้จะมีน้ำเมือกใสๆ ออกมาหรือเปล่า เลยใช้สองนิ้วแหวกสองกลีบงาม
โอ้แม้เจ้า!
เด็กชายคิดว่าข้างนอกของนานะสวยสุดยอดแล้วนะ แต่ว่านายที่อยู่ข้างในประตูลึกลับนี่สิ! อะไรมันจะสวยเลิศขนาดนั้น ชาติที่แล้วว่าฟาดเด็กสาวบริสุทธิ์มาก็มาก จนนับไม่หวาดไหว แต่ไม่มีเด็กคนไหนจะมีเนื้ออ่อนด้านในจะสวยได้เท่าเธอ!
สีชมพูอ่อนบริสุทธิ์ฉ่ำน้ำเคลือบใส มีเนื้อบางเกือบขาวหุ้มติ่งเล็กๆ น่ารักไว้ด้านบน มองแทบไม่เห็นกลีบใน และช่องทางสวรรค์ที่เล็กเสียยิ่งกว่าเล็ก ขนาดที่ว่าหัวเข็มหมุดยังยากที่จะผ่านเข้าไปได้
เคนสุเกะถึงกับลืมหายใจ ก่อนจะสูดเข้าไปเสียเฮือกใหญ่
หอมอีกแล้ว คราวนี้กลิ่นหอมอย่างรุนแรง หอมหวลชนิดที่ว่าสติชักเลอะเลือน และมันออกมาจากเจ้ารูที่แทบมองไม่เห็นนั่น
เขาฉกลิ้นเข้าไปชิมรสจากด้านในทันที นานะจังร้องเสียดังลั่น รู้สึกแปลกๆ ไปทั่วช่องท้อง พยายามใช้สองมือเล็กดันหัวเพื่อนออกไป
“อะ อย่าเลียข้างในนะ สกปรกจะตาย”
“ไม่หรอก หวานจะตายไป นานะนี่ที่หนึ่งเลย”
“ฮึ้ย! อ๊ะ! ปะ ปวดฉี่..”
เคนสุเกะเห็นขาของนานะเริ่มสั่นเทิ้ม ท้องน้อยที่ป่องนิดๆ แบบเด็กๆ ขมวดเกร็ง มือเล็กบางกดโหนกไว้ เขาเห็นน้ำใสๆ ไหลย้อยออกมานิดๆ แล้ว เอาวะต่อๆ!
เขาตวัดดุนบนปลายยอดติ่งน่ารักสดสวย เด็กหญิงเด้งสะโพก กลีบดอกไม้ชนหน้าอย่างแรง แล้วน้ำใสๆ ออกเหลืองนิดๆ ก็พรุ่งปรี๊ดฉีดใส่หน้าเด็กชาย เปียกเปรอะจนชุ่มโชก
เคนสุเกะผงะถอยออกห่าง นานะจังเสียวจนฉี่ใส่ เขาสบถพรืด นั่งมองดูน้ำพุสายน้อยๆ และเต็มไปด้วยปริมาณ จนกระทั่งฉี่ราดจนหมดท้องแล้ว ร่างน้อยก็ตัวสั่นระริกและเริ่มร้องไห้
“ฮือๆๆ.. คะ เคนจัง คะ เค้าฉี่รดเคนจัง ทะ ทำห้องเคนจังเปรอะหมดเลย ฮือๆ”
เด็กชายเกาหัวแกรกๆ ว่าแล้วเชียวว่ายัยนี่ยังเด็กเกินไป สงสัยคงต้องเลี้ยงต้อยประคบประหงมไปอีกหลายปีเลยกว่าจะใช้การได้
เขาบรรจงจูบบนเปลือกตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำ ใช้ปลายลิ้นเลียน้ำรสชาติออกเค็มนิดๆ ละไปถึงแก้ม เด็กหญิงหยุดสะอื้น เคนสุเกะปลอบว่า
“ไม่เป็นไรน่า เคนจังผิดเอง ขอโทษด้วยนะ นานะจังไปเข้าห้องน้ำล้างออกเหอะนะ เดี๋ยวที่ในห้องเคนจัดการเอง”
เด็กหญิงชันตัวขึ้นมานั่ง เอากระโปรงปิดเต่าตัวน้อย แก้มแดงก่ำสุก มองหน้าสำนึกผิดของเด็กชาย เคนสุเกะเก่งมากในการตีหน้าใสซื่อบริสุทธิ์ นานะไม่ถือโกรธ เธอยื่นหน้ามาจุ๊บแก้มเด้กชายที่ชอบ
“นานะเองก็ขอโทษเหมือนกัน เค้าอั้นไว้ไม่ไหวอ่ะ มันเสียวๆ หวิวๆ ยังไงไม่รู้สิ แต่มันก็เพลินดีเหมือนกันนะ ไว้วันหลังเราค่อยมาเล่นกันใหม่ก็ได้ แต่เค้าสัญญานะ ต่อไปจะไม่ฉี่รดเคนจังอีก”
แล้วก็ยืนบิดมืออย่างเขินๆ และวิ่งหนีไปเข้าห้องน้ำนอกห้อง เด็กชายคลี่ยิ้ม เอื้อมมือหยิบกางเกงในสีขาวสกาวขึ้นมาดมกลิ่นหอมละมุนละไม และยัดใส่กระเป๋ากางเกง กะว่าจะขอนานะจังเก็บไว้เป็นที่ระลึกในวันนี้ วันที่เธอฉี่รดใส่หน้าเขาเป็นครั้งแรก
แสดงความคิดเห็น