เคนสุเกะชำระแค้น!
“เคนจังจ๋า พักนี้เป็นอะไร ดูเหม่อๆ ไปนะ”
นานะถามขึ้นในวันหนึ่ง เธอระสายตาจากกระดาษระบายสีแผ่นใหญ่ ในห้องเรียนชั่วโมงศิลปะ อาจารย์ได้สั่งให้พวกเด็กๆ วาดรูปผลไม้ ซึ่งกองรวมกันอยู่บนโต๊ะกลางห้อง โดยมีนักเรียนร่วมยี่สิบคนนั่งล้อมวง เคนจังเอาแต่ถือแผ่นไม้รองกระดาษที่มีคลิบหนีบ มืออีกข้างจุ่มพู่กันลงในแก้วน้ำล้างสี คนไปคนมาและทำท่าเหม่อลอย
“หา! ตะกี้นานะจังพูดกับเคนเหรอ” เพิ่งได้สติ
เด็กหญิงตัวน้อยทำแก้มป่อง แล้วถามอย่างเป็นห่วง
“ก็ใช่น่ะซี เคนจังไม่สบายอะไรหรือเปล่า”
“ปะ เปล่าๆ เคนสบายดี ตะกี้แค่คิดอะไรเพลินๆ เท่านั้นเอง”
เธอยังคงจ้องมองอย่างสงสัย วันนี้นานะถักเปียมาโรงเรียน แต่เป็นเปียเส้นเล็กๆ ที่ถักวนรอบศีรษะและปล่อยให้ทิ้งตัวยาวแซมอยู่ระหว่างเส้นผมเรียบสยายสีน้ำตาลอ่อนๆ คุณซาเอริแม่ของเธอเพิ่งจับลูกสาวไปยืดผมให้เหยียดตรงมา เด็กหญิงดูผิดหูผิดตาไป สวยหวานไปอีกแบบ เหมือนนางฟ้าตนน้อยในภาพจิตรกรรมของฝรั่ง
ความที่มีคุณแม่เป็นดารา หล่อนจึงชอบแต่งตัวให้ลูกสาว ด้วยเสื้อผ้าสวยๆ ทันสมัย ประหนึ่งถอดแบบจากนางแบบเด็กหญิงที่เดินบนแค็ตวอร์กในเมืองมิลาน อิตาลี อย่างไรอย่างนั้น นานะสวมเสื้อแขนตุ๊กตาผ้าฝ้ายสีขาวคอกว้างทับเสื้อซับในสายเดี่ยว กระโปรงสั้นเหนือเข่าลายสก๊อต และสวมถุงเท้าถักลายเดียวกันที่ยาวคลุมขาถึงระดับเดียวกับชายกระโปรง แน่นอนว่าทั้งหมดเป็นเสื้อผ้าเด็กแบรนด์ดัง
“จริงเหรอ แต่เค้าว่าเคนจังดูแปลกๆ ไปตั้งแต่แวะไปบ้านรุ่นพี่ทาเคชิน่ะ มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ”
เด็กชายสะดุ้ง ภาพในวันนั้นหวนกลับมาอีกแล้ว นานะเป็นเด็กช่างสังเกตจริงๆ เขาหยิบพู่กันจุ่มสีและปัดป้ายไปบนกระดาษวาดเขียนอย่างหงุดหงิด ปากก็พูดว่า
“อย่าไปสนใจเลยน่า แต่ว่านายเด็กนิสัยเสียพรรค์นั้น นานะจังอยู่ห่างๆ ไว้น่ะเป็นดี มันน่ะตัวอันตรายเลย”
ใช่แล้วๆ เขาคิด นายเด็กเวรนั่นอันตรายมากๆ เลย กำลังจะแตกเนื้อหนุ่มซะด้วย
“แต่ว่า แต่พี่เค้าก็ดูนิสัยดีออกนี่ เท่ดีด้วยนะ” แล้วเธอก็ยิ้ม
เคนสุเกะเห็นแล้วก็ชักฉุน เม้มปากเสียเป็นเส้นบางเฉียบ พูดประชดว่า
“ถ้าชอบนักก็ไปเป็นแฟนกับเขาซะเลยสิ ยังไงๆ หมอนั่นก็ทั้งสูงทั้งเท่ เล่นกีฬาก็เก่งไปหมดทุกอย่าง นานะจังจะได้ภูมิใจไงที่ได้มีแฟนเท่ๆ อย่างนั้น”
เด็กหญิงหุบปากเงียบสนิท เบะริมฝีปากหน่อยๆ จ้องเขาเขม็ง ใบหน้าปิ่มจะร้องไห้ ทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา แต่แล้วก็ตัดสินใจหันหน้ากลับไประบายสีต่อ เคนสุเกะฉุนจัดเพราะแรงหึง เขาทิ่มพู่กันลงในแก้วน้ำ คนๆ แล้วดึงขึ้นมาสะบัดๆ แปรงอย่างแรง
“เฮ้ยอะไรของนาย! มันเปียกนะ แล้วดูซิเนี่ย เสื้อฉันเปื้อนหมดเลย”
เด็กผู้หญิงคนที่นั่งระบายสีอยู่ด้านข้างของเคนสุเกะโวยวายขึ้นมา
“อ้าว ขอโทษทีมิยาโกะ ฉันไม่ทันเห็น” เขาพูดแบบขอไปที
แต่เธอไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ เด็กหญิงมาดทอมบอยคว้าคอเสื้อเคนสุเกะ
“ขอโทษแล้วมันจะหายเรอะนายกะเทย! เสื้อตัวนี้พ่อฉันซื้อให้นะ เปรอะสีอย่างนี้แล้วจะซักออกได้ยังไง”
ทุกคนในชั้นหันมามอง คุณครูส่งสายตาดุๆ มาจากมุมห้อง มิยาโกะปล่อยมืออย่างเสียมิได้ แต่ยังไม่วายกระซิบข่มขู่ว่า
“นี่นายทาส เลิกเรียนแล้วห้ามกลับก่อน วันนี้นายทำฉันแสบมากรู้มั้ย เตรียมตัวเตรียมใจให้ดีเหอะ ฉันจะลงโทษนายเหมือนอย่างวันนั้นอีก”
เคนสุเกะถึงกับกลืนน้ำลายเอื๊อก มิยาโกะผละไปทำงานต่อ เขามองตามอย่างขุ่นเคือง หนี้เก่ายังไม่ทันได้ชำระแค้นเลย นี่ยังจะโดนหนี้ใหม่บวกเพิ่มเข้ามาอีก สงสัยคราวนี้ลูกหนี้ชั้นเลวอย่างเขา จะต้องคิดบัญชีจ่ายคืนให้ทั้งต้นทั้งดอกเลย อิอิ แต่ว่าจะทำอย่างไรดีเนี่ย เด็กชายขบคิดไปจนกระทั่งหมดชั่วโมง
ตอนเย็นหลังเลิกเรียน เคนสุเกะต้องอยู่ทำเวรก่อน นานะงอนไม่พูดกับเขาตั้งแต่บ่าย และหนีกลับไปก่อนแล้ว เด็กชายไม่ได้เดินกลับบ้านพร้อมนานะหลายวันแล้ว วันนี้อุตส่าห์หมายมั่น แต่ก็มาพังมลายเพราะปากของเขาแท้ๆ
เคนสุเกะถอนหายใจขณะหยิบรองเท้าในล็อกเกอร์มาสวม เดินออกไปหน้าอาคาร เด็กชายก็เห็นใครคนหนึ่งรอเขาอยู่
“ไงคุณทาสที่รัก กว่าจะออกมาได้นะ” เสียงทักทายไม่ค่อยจะเป็นมิตร
“ฮึ! คราวนี้จะรังแกอะไรอีกล่ะ” ตอบกลับด้วยท่าทีเหนื่อยหน่าย
มิยาโกะเด็กหญิงคู่อริยืนพิงกำแพงดักรอเคนสุเกะ เธอขึ้นชื่อว่าเป็นเด็กแก่นประจำชั้นป.ห้า หัวโจกประจำห้อง ตัวสูงกว่าเขาเกือบครึ่งศีรษะ โตวัยกว่าเด็กรุ่นเดียวกัน แต่เคนสุเกะยอมรับ (อย่างเสียไม่ได้) ว่าเธอสะสวยทีเดียว
มิยาโกะเอาแขนมาคล้องคอเด็กชายหลวมๆ แล้วพาเดินออกไปนอกโรงเรียน พลางคุยว่า
“แหมๆ นายก็ อย่าอคติกับฉันให้มากนักซี่ ใจคอจะให้หาเรื่องแกล้งนายได้ทุกวี่ทุกวันเลยเหรอ”
เคนสุเกะมองร้อยยิ้มแล้วไม่ค่อยไว้ใจ
“ก็เธอชอบซาดิสต์ไม่ใช่เรอะ ก็เห็นหาเรื่องต่อยเตะแกล้งคนอื่นเขาไปทั่ว”
“ชิ! นายนี่” มิยาโกะตบหัวเขาไปหนึ่งที เด็กชายซู๊ดปากหน้าเหยเก
“อย่าร้องไห้นะนายขี้แย อยากปากเสียเองช่วยไม่ได้” เธอตวาดดักไว้ก่อน เคนสุเกะได้แต่ทำปากขยับขมุบขมิบอย่างเจ็บใจ
“แล้วนี่เธอจะพาฉันไปไหน อย่าบอกนะว่าจะดูกะจู๋ฉันอีก” แล้วเขาก็ทำท่าหวาดกลัว
“โอ๊ยของเด็กๆ ฉันจะไปอยากดูทำไม” มิยาโกะยักไหล่ “เก็บหนอนน้อยแสนกลของนายไว้เหอะ วันนี้ฉันอยากไปเที่ยวบ้านนายมากกว่า”
“หา! บ้านฉันอะนะ ไปทำไมอ๊ะ” ชี้หน้าตัวเอง
“ก็ฉันไม่เคยไปนี่ ทำไม หวงนักเหรอ ให้เฉพาะแต่นานะคนเดียวหรือไงที่ไปได้”
แล้วมิยาโกะก็ดึงเสื้อตรงที่เป็นรอยเปื้อนสีให้ดู เลยพูดไม่ออก ได้แต่พาเธอไปที่บ้านอย่างถูกมัดมือชก
บ้านสองชั้นหลังไม่ใหญ่นัก แต่เป็นนิวาสถานแสนอบอุ่นของครอบครัวเคนสุเกะ เด็กชายพาเธอไปทักทายคุณแม่ในครัวก่อน แล้วค่อยขึ้นชั้นบนไปยังห้องส่วนตัวของเขา ให้รออยู่ในห้องก่อน แล้วเขาก็เปิดประตูเข้าไปอีกทีพร้อมกับน้ำหวานเย็นๆ กับขนมเค้กสองชิ้น ที่แม่จัดเตรียมไว้ให้
“ห้องนายนี่ไม่ค่อยจะเหมือนห้องเด็กผู้ชายเท่าไรเลยนะ” มิโยโกะกล่าว มองไปทั่วห้อง
“ยังไง” เคนสุเกะเลิกคิ้ว ขณะวางถานใส่ขนมลงบนโต๊ะเตี้ยญี่ปุ่นกลางพื้นห้อง
“ก็มันไม่ค่อยมีการ์ตูนหรือเกมส์เลยนี่ มีแต่หนังสืออ่านยากๆ ทั้งนั้น”
เธอหยิบหนังสือบนชั้นมาอ่านชื่อเรื่อง แล้วทำหน้าเบ้ ก่อนจะใส่มันกลับเข้าที่เดิม เขาส่งสายตาขุ่นเขียวพลางนั่งลงบนเบาะรอง
มิยาโกะเดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปด้านนอก แล้วถาม
“นี่เจ้าทาส หลังนั้นใช่บ้านของนานะหรือเปล่า บ้านหลังใหญ่ๆ ติดกับบ้านนายน่ะ”
“อ้อ ก็ใช่ บ้านของนานะจัง ถามไม”
“ก็ไม่อะไรหรอก แม่ของนานะเป็นดาราดังไม่ใช่เหรอ ดีจังนะที่มีเพื่อนบ้านเป็นคนดัง”
เคนสุเกะทำท่าแหวะไม่ให้เธอเห็น ระหว่างนั้นแม่ของเขาก็เปิดประตูเข้ามา แต่งตัวสวยเชียว
“เคนจังจ๊ะ เดี๋ยวหม่ามี๊ออกไปซื้อของที่ห้างหน่อยนะลูก หนูอยู่ดูแลเพื่อนดีๆ ละ เดี๋ยวอีกซักสองชั่วโมงหม่ามี๊ก็กลับแล้ว”
“ฮะหม่ามี้”
“ส่วนหนูมิยาโกะตามสบายเลยนะจ๊ะ น้าขอตัวก่อนนะ”
พอแม่ปิดประตู ห้องก็เงียบลงทันที ตอนนี้ทั้งบ้านมีพวกเขาแค่สองคน สมองของเคนสุเกะ (ที่ผ่านการระลึกชาติมาแล้ว) วิ่งวนหาแผนเด็ดๆ ที่จะปราบคู่อริสุดแก่แดด โดยให้เธอต้องสยบแทบเท้าเขาอย่างศิโรราบ แล้วความคิดอันแสนชั่วร้ายก็ปรากฏสว่างวาบ หุหุ
“นี่มิยาโกะ เมื่อตะกี้เธอบอกว่าห้องฉันไม่ค่อยมีของเล่นให้เล่นใช่ม้า”
“ช่าย มีแต่หนังสือน่าเบื่อ ไม่รู้นายอ่านเข้าไปได้ยังไง”
เธอเบ้ปากพลางตักเค้กกิน รอบริมผีปากมีวิปปิ้งครีมติดอยู่เต็ม เคนสุเกะหรี่ตามอง สายตาเจ้าเล่ห์
“จริงๆ ของเล่นฉันก็มีเยอะนะ แต่แอบไว้ไม่ให้แม่เห็น มันเป็นของเล่นสำหรับพวกผู้ใหญ่เขาน่ะ”
มิยาโกะเริ่มมีท่าทีสนใจขึ้นมา
“อะไรๆ ขอดูหน่อยสิ”
เด็กชายทำเป็นจะลุก แต่แล้วก็แสร้งเปลี่ยนใจ สั่นหัว
“อย่าเลย มันไม่เหมาะกับเด็กผู้หญิงอย่างเธอหรอก อย่างน้อยก็ต้องเป็นวัยรุ่นแล้วถึงจะเล่นได้”
“นี่นายทาส! เห็นอย่างนี้แต่ฉันอายุสิบเอ็ดแล้วนะ แล้วก็โตกว่าพวกเพื่อนผู้หญิงในชั้นด้วย ไหนๆ ของเล่นของผู้ใหญ่ เอามาให้ฉันดูเร็วๆ อย่ายึกยัก”
เขาถอนหายใจ “ก็ได้ๆ รอเดี๋ยวนะ”
เคนสุเกะปีนหัวเตียง เลื่อนฝ้าเพดานออก แล้วหยิบกล่องสีน้ำตาลใบหนึ่งลงมา วางลงตรงหน้าเด็กหญิงจอมแก่น พอเปิดออกก็เห็นของเล่นรูปร่างหน้าตาแปลกๆ มากมาย
มิยาโกะหยิบชิ้นหนึ่งขึ้นมาพร้อมกับทำหน้างงๆ
มันเป็นก้อนพลาสติกขนาดกำได้มิด ทรงรียาวคล้ายไข่ของเล่นหยอดเหรียญ มีสายยาวต่อเข้ากับเครื่องที่มีสวิตช์ออนออฟและปรับระดับความแรงได้ พอลองกดเปิด นายไข่พลาสติกก็สั่นใหญ่ มันมีมอเตอร์อยู่ข้างใน
“อะไรเนี่ย”
“อ้าวไม่รู้เหรอ เห็นเรื่องแก่แดดแก่ลมน่ะรู้ดีนักเชียว”
ไม่วายพูดกัด เขาก็เลยเจอฝ่ามือหนักๆ ฟาดไปที่กลางหลังเป็นของแถม เด็กชายถึงกับหลังแอ่น
“นี่! พูดให้ดีๆ นะ มันก็ต้องมีบ้างแหละน่าที่ฉันจะไม่รู้ เอ้าบอกมาซิว่านายนี่ไว้ทำอะไร แล้วเล่นยังไงล่ะ”
เคนสุเกะคลำหลังปอยๆ เม้มปาก แต่เก็บความแค้นไว้ก่อน
“นี่เหรอ ของเล่นสร้างความสุขให้ผู้หญิงไง สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่าลองใช้ อยากลองมั้ยล่ะ เดี๋ยวฉันเอาวีซีดีสาธิตมาเปิดให้เธอดู”
“ไหนๆ ก็เปิดสิ นายนี่จะให้ความสุขได้ไง ฉันอยากรู้”
ฮี่ๆ เสร็จโจร กร๊าก กรั่กๆๆ เด็กชายกระหยิ่มยิ้มย่อง รีบหาวีซีดีคู่มือการใช้ เปิดเครื่องคอมพ์ รอสักพักก็ใส่แผ่น แล้วเปิดโปรแกรมวินโดว์มีเดียเพลย์เยอร์
ภาพในวีดีโอคลิปไฟล์ เป็นชายหญิงคู่หนึ่ง ผู้หญิงสวยเหมือนดารา ผู้ชายหน้าตาไม่ได้เรื่อง แต่พวกเขากำลังช่วยกันถอดเสื้อผ้า
“เฮ้ๆๆ เคนสุเกะ นี่มัน..” เธอสะกิด
“ดูไปเหอะน่า เดี๋ยวเค้าจะสอนวิธีใช้ของเล่นแล้วละ”
ในจอ ผู้หญิงนั่งอ้าขา ผู้ชายเข้าไปลูบไล้โลมเลีย ตั้งแต่เต้านมจนไปถึง.. หึๆ
มิยาโกะกลืนน้ำลาย กำมือเข้า ใบหน้าเริ่มแดงซ่าน
ตอนนี้ผู้ชายหยิบของเล่นเหมือนกับที่มิยาโกะเพิ่งหยิบมาดูเมื่อกี้ เขาใช้มันจ่อเข้ากับที่เนินหญ้าดกดำ แล้วเสียงครวญครางอย่างกระสันต์เสียวก็ดังออกมาจากลำโพง เด็กหญิงถอนหายใจหนักๆ ตาแทบไม่กะพริบ ระหว่างนี้ เคนสุเกะก็หยิบของบางอย่างจากในกล่อง และแอบลอบออกไปจากห้อง หายไปสักพักก็กลับเข้ามาใหม่
เคนสุเกะค่อยๆ กดล็อคกลอนประตู ถืออะไรบางอย่างติดมือมาด้วย เขาเห็นมิยาโกะเอาแต่จ้องหน้าจอไม่วางตา
หุหุ เริ่มร้อนได้ที่แล้วใช่มั้ยละ ยัยเด็กซาดิสต์! เดี๋ยวจะทำให้เสียเด็กซะเลย อิอิ
เด็กชายเอาสิ่งที่ถือไว้ไปซ่อนไว้ก่อน แล้วเดินไปนั่งข้างๆ พร้อมกับถาม
“ไง พอเข้าใจหรือยังว่าเล่นยังไง”
เธอหันมา หน้าแดงๆ เหงื่อผุดซึม ทั้งที่ภายในห้องก็ไม่ร้อน
“อะ อืม”
“แล้วอยากลองมั้ยละ อันนี้ฉันให้เธอ เอามั้ยๆ”
“ชิ! นายเด็กลามก”
“อ้อ สรุปว่าไม่เอา หึๆ ไม่นึกว่ามิยาโกะจะเป็นเด็กขี้ขลาด เห็นทุกทีชอบทำตัวเป็นสาว พอเอาเข้าจริงๆ ก็ไม่กล้า” พูดด้วยน้ำเสียงดูถูก “พวกเด็กผู้หญิงนี่นะ ทำเป็นเก่ง แต่พอเอาเข้าจริงๆ ก็ไม่มีใครกล้าสักคน”
“หน็อย ก็เอาสิ ทำไมจะไม่กล้า ฉันน่ะเป็นสาวแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆ เหมือนอย่างพวกนานะหรอก” “งั้นก็พิสูจน์สิ มาลองที่นี่เลย เดี๋ยวฉันจะช่วยเอง”
มิโยโกะกรอกตาอย่างลังเลแวบหนึ่ง เสียงและภาพที่ดูเมื่อสักครู่มันฝังหัวเธอ เด็กหญิงขึ้นไปนั่งบนเตียง กล่าวกับเขาด้วยสีหน้าท้าทาย
“เอาสิ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะเป็นยังไง”
ปลาน้อยติดเบ็ดแล้ว คิกๆ เด็กชายกลั้นหัวเราะ เขาหยิบเครื่องช่วยตัวเองขนาดจิ๋ว สั่นได้ด้วยความแรงสามระดับ เหมาะสำหรับเด็กสาววัยแรกเสียว และราคาไม่ใช่ถูกๆ
“ทำดีๆ ละ ถ้าทำฉันเจ็บขึ้นมาละก็ นายตายแน่!”
หุหุ ไม่เจ็บหรอก จะมีความสุขจนทะลักล้นน่ะสิไม่ว่า อิอิ
เคนสุเกะหย่อนก้นลงนั่นข้างๆ เตียงยุบยวบลงไป มิยาโกะใส่เสื้อกล้ามปักเลื่อมสีฟ้า กางเกงยีนส์ขาสั่นอวดท่อนขาขาวยาวสวย เขาใช้มือลูบแผ่วๆ เธอหันมามอง ก็เลยหอมเบาๆ ไปที่ซอกหู รู้สึกว่าเธอขนลุกซู่เลย หอมต่อไปเรื่อยๆ เม้มติ่งหูบ้าง ท่าทางเธอจะชอบ เอียงคอให้โดยสะดวก แล้วเคนสุเกะก็ถอดเสื้อกล้ามของมิยาโกะ ข้างในเป็นเฟิร์สบราสีขาวตัวเล็กลายการ์ตูน
เด็กแสบเปิดเครื่อง มันสั่นที่ระดับหนึ่งในมือ เขาเอาจ่อที่เนินหน้าอก จี้ไปที่ยอดซึ่งกำลังดันเนื้อผ้าขึ้นมา เธอหลับตา ทำเสียงครางในลำคอ
“ชอบใช่ม้า”
ถามยั่วเพื่อเพิ่มอารมณ์ร้อนรุ่มสุมทรวง เธอมองเคนสุเกะ ปรือตาบ้าง ขมวดคิ้วหลับตาบ้างสลับกันอย่างสยิวกาย จนเขาเห็นว่ายอดเนินมันแข็งได้ที่ดีแล้วก็เลิกเสื้อในขึ้น หน้าอกของเธอนูนเป็นกระเปาะเหลาะเท่าลูกมะนาว ขาวเนียนระดับห้าดาว ปลายยอดสีชมพูอมแดงยื่นแข็งชูชัน เด็กชายใช้เครื่องสั่นกดแนบลงไป เธอห่อตัวทันทีและบิดไปมา ปากเม้มแน่นพยายามไม่ให้เสียงเล็ดรอด
“หึๆ เก่งนักเหรอ ท่างั้นก็ต้องเจอขั้นต่อไป”
เขาบอกให้มิยาโกะนอนลง ให้ถือเครื่องช่วยถูกับยอดเต้าขนมครกเอง เด็กหญิงกำลังเพลิดเพลินกับความรู้สึกแปลกใหม่ เคนสุเกะถอดกางเกงขาสั้นให้ด้วยความลำบาก ในที่สุดก็หลุดพลั้วะ เผยให้เห็นกางเกงในตัวจิ๋วแนบเนื้อโหนกนูน
โอ้โห! ใหญ่เกินเด็กแล้ว! เขารำพึง แถมตรงเป้ายังเปียกจนเป็นรูปร่องชัดเจน เคนสุเกะภูมิใจอย่างสุดๆ ที่ทำให้เด็กที่ชอบแกล้งเขาเป็นประจำ ต้องถึงกับหลั่งน้ำทิพย์ครั้งแรกในชีวิต เลยก้มลงไปเลียไซ้ตรงขาอ่อนที่กำลังสั่นเสียว จัดการปริ้นชั้นในสีขาวสะอาด กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นกายที่อบอวลใต้ร่มมาทั้งวันก็โชยปะทะจมูก
ดอกไม้บานกลีบใหญ่ขนาดมือเขาปิดไม่มิด ขาวเกลี้ยงเกลาโดยถ้าหากไม่สังเกตดีๆ ก็แทบจะไม่เห็นขนอ่อนๆ ที่พยายขึ้นอย่างนับเส้นได้ แถมยังอ่อนนิ่มจนไม่รู้ว่าจะเรียกขนได้หรือเปล่า
เคนสุเกะดึงเครื่องสั่นสร้างสุขคืน แล้วนำไปจ่อที่หว่างขากลางใจ แท่งพลาสติกทรงรีสร้างคลื่นสั่นสะเทือนไปบนสองกลีบงาม เด็กหญิงเริ่มดิ้น ส่งเสียงอือๆ ลมหายใจติดขัด เมือกใสไหลย้อยตามแรงบีบขมิบ เขาวนก้อนหรรษาไปรอบๆ เนิน ไล่ต่ำไปจนถึงช่องว่างระหว่างปลายพลูกับประตูหลังที่ตอดตุบๆ เป็นจังหวะ แล้วลากไล้ขึ้นมาพร้อมกับดันสวิตช์ปรับเป็นแรงสุด
“อ้า.. ซี้ด! โอ้วว”
มิยาโกะถึงกับหลุดคำหลังจากที่สะกดกลั้นไว้นาน เธอแหงนคางเผยอปาก สำลักความสุขซ่านในแบบที่พวกผู้ใหญ่ชอบกัน
แต่ยังๆ! เขายังไม่หยุดสร้างความทรมานเพียงแค่นั้น โทษฐานที่เธอทำกับเขาไว้มันมากมายนัก แค่นี้ยังไม่หนำใจ เด็กชายจึงนำเครื่องช่วยมันส์กดฝังลึกเข้าไปในร่องน้ำเชี่ยว เธอถึงกับสะดุ้งเฮือกยกก้น ฝ่ามือเด็กชายจับกดมันไว้อย่างนั้น เด็กหญิงดิ้นพล่านด้วยความเสียวสุดๆ
“อ๊ายย..ห..ยุ..ด...ก่..อ..น..ฉั..น..เสี..ย...ว”
สองมือกำผ้าปูที่นอนแน่น หลับตาปี๋ เด็กชายถอนเรือพลาสติกออกจากร่องน้ำ เครื่องสั่นชะโลมไปด้วยน้ำเมือกเหนียวจนมันวาว เขาจัดการจ่อไปยังช่องทางหลัง ควงสว่านถูไถให้รอยจีบตันชุ่มโชก มิโยโกะครางอย่างกระสันต์
เคนสุเกะยิ้มด้วยร้อยยิ้มปีศาจ ในที่สุดเวลาแห่งการล้างแค้นก็มาถึง เขาทิ้งเครื่องลง แต่ยังใช้นิ้วชี้ถูวนหน้าประตูตีบแคบ สะโพกเธอถึงกับส่ายตาม กระดกปลายเท้า ขาสั่นเทิ้ม อีกมือหนึ่งของเขาก็หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากที่ซ่อน ซึ่งเตรียมไว้ตอนที่ถือแอบเข้ามาในห้อง มันเป็นหลอดฉีดยาขนาดใหญ่ที่บรรจุน้ำอยู่เต็ม เด็กแสบถอนนิ้วออกแล้วทิ่มปลายหลอดปักเข้าไปแทนที่ แล้วดันสลิ้งค์ฉีดน้ำอัดเข้าไปในประตูชัย มิยาโกะตาเหลือกขยับก้นหนี เจ็บจี๊ดและเสียววาบเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีสิ่งแปลกปลอมพุ่งทะลักเข้าไปในร่างกาย กระทบผนังอ่อนของลำไส้ ปลายหลอดฉีดยาหลุดออกโดยที่เด็กชายไม่ต้องดึง ในหลอดมีน้ำเหลืออยู่เล็กน้อย แต่ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว
เด็กหญิงตกใจจนหน้าซีด ตบหน้าเคนสุเกะฉาดใหญ่เสียงดังฟังชัด เขาหน้าหันตามแรงมือ แก้มแดงเถือก เด็กชายถึงกับน้ำตาปริ่มเบ้า แต่ยังยิ้มได้อย่างสะใจ
“เธอทำอะไรฉัน!”
มิยาโกะนั่งหนีบขาเอาเข่าชนกัน ดึงเฟิร์สบราลงมาปิดยอดแข็ง แต่มันยังดันยื่นจนผ้าโป่ง เธอมองหากางเกงใน เด็กชายหยิบชิ้นผ้าที่มีรอยเปียกลื่นๆ ส่งให้ พลางลูบแก้มช้ำ เธอคว้ามาและสวมใส่ ต่อจากนั้นก็กำคอเสื้อเขาและเขย่าอย่างแรง ถามคาดคั้นว่า
“เมื่อกี้นายทำอะไร เอาอะไรฉีดใส่ก้นฉันหา!” เขามองหน้าท้าทาย
“ก็ไม่มีอะไร แค่น้ำเอง”
“แล้วเป็นบ้าอะไรของนายถึงทำอย่างนั้น!”
แต่แล้วมิยาโกะก็ต้องนิ่วหน้า เมื่อรู้สึกถึงความอึดอัดในช่องท้อง เคนสุเกะเห็นหน้าท้องที่เมื่อสักครู่ยังแบนราบ แต่ตอนนี้กลับโป่งขยายออก เหมือนกับเพิ่งยัดอาหารจำนวนมากลงไป แต่ทว่ามันกลับเต็มไปด้วยน้ำที่อัดแน่นในลำใส้ใหญ่ เด็กหญิงรู้สึกปวดหน่วงๆ ตรงปลายทาง
“อ๊ะ โอ๊ย อะไรกันเนี่ย!”
เธอยกก้นขึ้น คุกเข่ายืดหลัง ใบหน้าบิดเบี้ยวทรมาน มือหนึ่งบีบก้นตัวเอง ขมิบจีบย่นจนมันปวดตุบๆ
“ทะ ทำไมมันปวดอย่างงี้ อะ นายบ้า!”
มือที่กดบีบผ้ารู้สึกถึงความเปียกแฉะ ข้าศึกมันพุ่งปริ๊ดๆ เล็ดลอดด่านออกมาได้นิดๆ แล้ว ประตูที่ปิดแน่นหนาเริ่มพ่ายให้แก่แรงดันจากข้างใน
“ฮ่าๆๆ ตลกจัง ดูหน้าของเธอสิ สมน้ำหน้าอยากแกล้งฉันดีนัก แล้วในท้องเธอมันไม่ได้มีแต่น้ำอย่างเดียวด้วย ฉันผสมน้ำยาสวนทวารเข้าไปอีก โอ๊ยขำจัง!” เคนสุเกะหัวเราะร่วน มือทุบรัวกับเตียง กุมท้องจนตัวงอ
มิยาโกะหน้าแดงด้วยความอับอายและโมโหสุดชีวิต แต่ก็ไม่มีเวลาจะจัดการกับเคนสุเกะ เธอรีบพุ่งไปที่ประตูเพื่อเข้าห้องน้ำโดยด่วน เพราะข้าศึกไม่ได้บุกแค่จุดยุทธศาสตร์เดียวเสียแล้ว!
เด็กหญิงหันซ้ายหันขวา มีประตูหลายบาน แต่ไม่รู้ว่าบานไหนคือห้องส้วม เธอเกร็งสุดตัวเหงื่อแตกซิกบิดกระสับกระส่าย ขนลุกเกรียวแล่นริ้วทั่วร่าง มือกำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ เคนสุเกะเล่นเอาป้ายหน้าห้องส้วมออก เด็กหญิงสะกดกลั้นไว้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว หมดแล้วซึ่งความอายอีกต่อไป
ทหารหาญรวมพลังกันบุกทลายทุกประตูค่าย เด็กหญิงทรุดตัวนั่งยองๆ ตรงทางเดิน น้ำอะไรต่อมิอะไรพุ่งจู๊ดๆ เปรอะเต็มกางเกงชั้นใน แรงดันภายในขับให้ของเหลวฉีดทะลวงผ่านผ้าขาวออกมาไหลนองเต็มพื้น
มิยาโกะปล่อยราดไปร้องไห้โฮไป ท่อน้ำด้านหน้าเจ้าหน้าที่ประปาปิดก๊อกแล้ว แต่ประตูระบายน้ำด้านหลังยังคงทะลักจู๊ดๆ ต่อไปหลายขยักหลายรอบ จนกระทั่งเธอแน่ใจแล้วว่าลำไส้เลิกบีบตัวไล่น้ำออกจนหมด เด็กหญิงก็ก้นจ้ำเบ้า อ้าขาหอบแฮ่กๆ หว่างขาเหม็นฉึ่ง
“ว้าวๆ ถึงกับอึราดเลยเหรอ กางเกงในเธอเลอะเทอะไปหมดแล้วละ”
เธอหันขวับไปทางด้านหลัง สายตาอาฆาตแค้น ไม่เคยอับอายอะไรเท่านี้มาก่อน จนเด็กหญิงน้ำตาไหลพรากอาบสองแก้มแดง แต่แล้ว มิยาโกะก็ถึงกับหน้าซีดตัวสั่นสะท้าน เมื่อเห็นว่าเคนสุเกะถืออะไรอยู่ในมือ
เด็กชายกำลังถ่ายวีดีโอช็อตเด็ด ด้วยเครื่องบันทึกระบบดีวีดีสุดทันสมัย ภาพคมชัดและเสียงใสสุดๆ เขาฉีกยิ้มพลางกล่าวว่า
“ถ้าไม่อยากให้ภาพน่าอายๆ ของเธอถูกถ่ายทอดออกอากาศไปทั้งโรงเรียนแล้วละก็ ตั้งแต่วันนี้ นาทีนี้เป็นต้นไป เธอต้องกลายเป็นทาสของฉันแทน และจะต้องทำตามที่ฉันบอกทุกอย่าง หุหุ”
กล้องจับสีหน้าเจ็บปวด ริมฝีปากสั่นระริก เขาไม่สนใจ แก้มเคนสุเกะยังชาดิกและเต้นระริก
“แล้วถ้าทำตัวดีๆ นะ เป็นทาสที่น่ารัก ฉันก็อาจจะให้ของรางวัลเธอด้วยเครื่องช่วยตัวเองในห้องก็ได้นะ ฮิๆ เอ้าทีนี้ก็ไปล้างในห้องน้ำได้แล้ว จัดการทำความสะอาดพื้นเสียด้วย ฉันมีกางเกงในของฉันเองให้เธอเปลี่ยน”
::
แสดงความคิดเห็น