นางฟ้าตกสวรรค์
“คุณหนูมิยาโกะ ไม่สบายหรือเปล่าคะ วันนี้นอนเร็วจังเลย”
ริกะแม่บ้านหนึ่งในสิบสองคนของคฤหาสน์ตระผมลซูกิยามิ หน้าสวยหุ่นเซ็กซี่ และยังทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงส่วนตัวของเด็กหญิงมิยาโกะ ลูกสาวคนเดียวของท่านประธานบริษัทซูกิยามิจำกัด มหาเศรษฐีพ่อม่ายเนื้อหอมคนดังของประเทศ ริกะเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนอันโอ่โถง ทันเห็นคุณหนูของหล่อนรีบดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองและนอนขดอยู่บนเตียงนุ่มหลังใหญ่
“พี่ริกะคะ! ทำไมไม่เคาะประตูก่อนละ ไม่มีมารยาทเลย”
“อ้าว ขอโทษค่ะคุณหนู พี่ลืมไปน่ะค่ะ แล้วนี่คุณหนูไม่สบายหรือเปล่าคะเนี่ย”
“ปะ เปล่าค่ะพี่ริกะ เอ่อ น่ะ หนูแค่รู้สึกเพลียๆ นิดหน่อย ก็เลยอยากนอนไวๆ”
ริกะขมวดคิ้วอย่างสงสัย เด็กหญิงที่หล่อนทำหน้าที่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็กๆ หลังคุณแม่ของมิยาโกะเสียได้ไม่นาน ดูมีอากัปกิริยาแปลกไป เสียงของเธอสั่นๆ และดวงตาที่จ้องมองมาก็ฉ่ำเชื่อม ดวงหน้าแดงผ่าว
“แน่ใจนะคะว่าไม่ได้เป็นอะไร ให้พี่เอายาให้คุณหนูทานสักเม็ดดีไหมคะ เนี่ยดูสิเหงื่อก็ออกด้วย”
มือหญิงสาวลูบบนหน้าผากที่มีไรผมอ่อนๆ และชื้นหน่อยๆ ร่างเก้งก้างขยับในโป่งผ้า
“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ หนูแค่ง่วงและก็อยากนอน พี่ริกะคะ ขอหนูนอนก่อนนะคะ แล้วก็ไม่ต้องเข้ามารบกวนหนูอีกนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
เธอพูดตัดบท แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมศีรษะ ริกะจึงได้แต่ต้องลุกออกไป มิยาโกะเป็นเด็กเอาแต่ใจตัวเองมาตั้งแต่เล็ก เกกมะเหรกซุกซนเหมือนเด็กผู้ชาย เป็นที่ปวดเศียรเวียนเกล้าให้แก่บรรดาคนรับใช้อยู่ตลอดเวลา ยังดีที่กับริกะแล้ว เด็กหญิงให้ความเคารพรักเหมือนหล่อนเป็นพี่สาว
เสียงประตูห้องปิดลง มิยาโกะนอนฟังเสียงรอบข้างสักพัก เมื่อเห็นว่าเงียบเป็นปกติดีแล้วก็ถีบผ้าห่มออก แล้วก็คิดว่าถ้าพี่ริกะมาเห็นเธอในสภาพนี้เข้าละก็ สงสัยคงต้องร้องลั่นแหงๆ
คุณหนูแห่งตระผมลซูกิยามิสวมเสื้อนอนบางสายเดี่ยวแบบผูก แต่ทว่าด้านล่างกลับโล่งโจ้ง ไม่มีผ้าชิ้นน้อยปกปิดเลยสักนิด มิยาโกะนอนแบะขาอ้าซ่า นิ้วเรียวผิวสีอมชมพูสวยจับแท่งพลาสติกยาวกลมขนาดเท่านิ้วโป้ง มันโปร่งใสเห็นมอเตอร์ขนาดจิ๋วอยู่ข้างใน และกำลังหมุนสร้างแรงสั่นสะเทือนจากพลังงานแบ็ตเตอรี่ มันเป็นเครื่องช่วยตัวเองของเด็กหญิงซึ่งเคนสุเกะให้มา อุปกรณ์สำเร็จความใคร่ส่วนตัวเครื่องนี้เคลือบไปด้วยน้ำเมือกใสแวววาว ที่เพิ่งกลั่นอกมาจากช่องทางสวรรค์อันตีบแคบ
เธอหงุดหงิดไปเล็กน้อย เพราะพี่ริกะดันมาขัดจังหวะขณะที่กำลังช่วยตัวเองอย่างเพลิดเพลิน แต่ตอนนี้หล่อนไปแล้ว และจะไม่เข้ามาอีกเลยตลอดคืนนี้ มิยาโกะจับเครื่องที่กำลังส่งเสียงครางหึ่งๆ ถูไถไปตรงรอยแยก เธอเสียวซ่านไปทั่วท้องน้อย จนต้องให้มืออีกข้างช่วยกดระบายความเสียวลงไปบนเนินหัวหน่าว ริมฝีปากสีมพูเผยอเหยียด ส่งเสียงครางเบาๆ อย่างสุขสันต์ เครื่องบดเบียดจนน้ำเชื่อมเยิ้มแฉะไปทั่วเนินสามเหลี่ยม และเผื่อแผ่ไปถึงซอกขาขาว
คุณหนูจอมแก่นบัดเดี๋ยวเกร็งเหยียดขาออก บัดเดี๋ยวก็หดรั้งเข้ามา อ้าออกและหนีบเข้า สะโพกไม่อาจอยู่เฉย คลื่นแห่งความหฤหรรย์ทวีความรุนแรงขึ้นเป็นระลอกๆ มิยาโกะใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางแหวกอ้ากลีบร้อน แล้วจับให้เครื่องเข้าไปสั่นสะเทือนอยู่แถวผนังเนื้นอ่อนๆ ด้านใน เธอเริ่มทนไม่ไหว ส่งเสียงครางกระเส่า และร้องดังขึ้นทุกทีอย่างไม่เป็นภาษา หายใจติดขัด กดแนบเนื้อหน่วงหนักขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานเด็กหญิงก็เกร็งตัวหน้าท้องแขม่ว ฝ่ามือและสองนิ้วที่อ้ากลีบสวยบดบี้หนักๆ และอีกข้างก็ดันแท่งพลาสติกกดแนบปากโพรงบริสุทธิ์
“โอ๊ะๆ อ๊ายยยย”
ร้องออกมาสุดเสียง หลับตาปี๋ ทั้งร่างกระตุกสี่ห้าที ขาหนีบแน่น แอ่นก้นขึ้น และถึงแดนสวรรค์ในที่สุด
มิยาโกะหอบหายใจแรงและถี่ๆ ภายในตอดตุบๆ แล้วร่างกายก็อ่อนลง หัวนมหดชูชัน คลายมือจากโหนกเนิน แขนขาอ่อนเปลี้ย ปล่อยให้ความสุขสั่งสมแผ่นซ่านสักพัก ตาเธอเยิ้มเหมือนคนมีไข้ พอเริ่มมีแรงก็ลุกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำภายในห้องนอน เปิดน้ำชำระล้างส่วนล่างทุกซอกทุกมุม หลังจากสวมกางเกงในเรียบร้อย ก็กลับไปนั่งลงบนเตียงพลางหยิบเครื่องช่วยตัวเองขึ้นชู
“สนุกสุดยอดไปเลยแฮะ ดีจังที่ได้มันมา”
เด็กหญิงพึมพำกับตัวเอง และใช้กระดาษทิชชูเช็ดคราบลื่นๆ รอบแท่งพลาสติกให้สะอาด จูบมันหนึ่งทีแล้วเก็บมันไว้ในลิ้นชักอย่างดี เธอติดใจเจ้าของรางวัลชิ้นนี้เสียแล้ว ก่อนจะนึกถึงที่มาที่ไป ที่ทำให้เธอได้เจ้าอุปกรณ์สร้างความสุขสมชิ้นนี้มา
ตอนพักเที่ยงเมื่อช่วงกลางวันที่ผ่านมา ขณะที่เด็กสวนใหญ่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานบนสนามเด็กเล่นของโรงเรียน แต่กลับมีเด็กชายเด็กหญิงคู่หนึ่ง กำลังเล่นสนุกในรูปแบบที่แตกต่างออกไป แบบที่ผู้ใหญ่ชอบเล่น และสัปดนเอาการ อยู่ในห้องโสตฯ หลังอาคารเรียน
“คะ เคนสุเกะ อย่าเลย ฉันกลัว ดะ เดี๋ยวถ้าเกิดมีใครมาเห็นเข้า”
“ไม่มีหรอกน่า ที่นี่ไม่มีใครเข้ามานานแล้ว และฉันก็ล็อคห้องไว้แล้วด้วย อยู่เฉยๆ เหอะ แล้วอย่าส่งเสียงดังล่ะ เธอน่ะเป็นทาสของฉันแล้วนะ ทาสที่ดีก็ต้องเชื่อฟังเจ้านายสิ” “นาย! อ๊ะ อืออ..”
เคนสุเกะจัดการทำให้เธอไม่สามารถเถียงได้อีก เมื่อเขาฉกปลายลิ้นโลมเลียไปจนทั่วร่องก้นขาว ละเลงน้ำลายจนประตูหลังชุ่มโชก เห็นขาทั้งสองข้างสั่นเทิ้ม เด็กหญิงวัยสิบเอ็ดปีสะบัดหน้าใสๆ กัดฟัน
มิยาโกะถูกรวบมัดมือ ยืนกางขาโน้มตัวไปด้านหน้าพิงกับกำแพง ทำให้แผ่นหลังโค้งเป็นลอน เธอใส่แต่เสื้อซับในสีขาวสะอาดตัวเดียว กับถุงเท้าเพียงหนึ่งคู่ นอกนั้นถูกถอดออกจนหมด รู้สึกทั้งร้อนและหนาววูบวาบเมื่อถูกปลายลิ้นอุ่นและเปียกชื้นวนเวียนอยู่ที่หว่างก้น
คุณหนูจอมแก่นข่มตาหน้าแดงก่ำ สับสนปนเปในใจเหลือที่จะกล่าว ทั้งอับอายอย่างที่สุด จนอยากจะกัดลิ้นตาย แต่กระนั้นเธอก็รู้สึกเสียวซ่านเพลิดเพลิน และอยากให้เขาทำเรื่องวิตถารต่อไปเรื่อยๆ
นอกจากพี่เลี้ยงและพ่อแม่แล้ว ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครเคยเห็นเธอในสภาพเปลื่อยเปล่ามาก่อน และยิ่งไม่ต้องพูดถึงสิ่งที่เด็กชายกำลังกระทำกับส่วนล่างเธออยู่ในขณะนี้
“สะ สกปรก อย่าเลียทะ ทางนั้น อ๊ะ!”
เคนสุเกะหาได้สนใจไม่ แถมยังแยงนิ้วค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปในหูรูดคับแน่นเปรี้ยะ ช่วงแรกการจราจรติดขัดมาก แต่สักพักก็เริ่มคล่องตัว จนเด็กชายสามารถปักเข้าไปจนสุด บิดควานครูดไปกับผนังอ่อนด้านใน มิยาโกะถึงกับหูอื้อตาลาย เบิกร่องช่องหลังเสร็จก็ดึงนิ้วออกมา เธอขยับบั้นท้ายตามนิ้วอย่างกับเสียดาย
ตอนแรกที่เด็กชายแหวกแก้มก้นของเธอออก เห็นประตูหลังแคบนิดเดียว สีชมพูอ่อนสวยมากยามเยิ้มด้วยน้ำลาย อดใช้นิ้วชี้ปักอย่างแรงไม่ได้ ร่างขาวของเด็กหญิงกระตุกวาบอย่างเจ็บปวด พยายามส่งเสียงอู้อี้ห้ามปราม แต่เพียงไม่นาน รูอันคับแคบก็เริ่มปรับสภาพ นิ้วสาวเข้าออกจนน้ำลายแตกฟอง แถมก้นสวยยังเริ่มส่ายร่อนและกระแทกรับอย่างสุดเสียว ร่างบิดไหวด้วยอารมณ์ ขาสั่นดิกๆ แหงนหน้าใสๆ ส่งเสียงครางแม้จะพยายามไม่ให้เล็ดลอดออกมาแล้วก็ตาม
หลังจากถอนนิ้ว เคนสุเกะก็แกล้งทำเป็นเอานิ้วมาดอมดมให้เธอเห็น คุณหนูมหาเศรษฐีชาไปทั้งหน้า อับอายจนไม่กล้าสบตาด้วย แต่แล้วเธอก็เห็นเขาหยิบอะไรบางอย่างออกมา เจ้าหลอดฉีดยาอันเก่าเหมือนเมื่อวันนั้นนั่นเอง เด็กหญิงผงะจะถอยหนี แต่ก็จนใจเพราะถูกเจ้าเคนสุดแสบล็อคขาไว้ มือทั้งสองยังคงถูกพันธนาการแน่นหนา
“ยะ อย่านะ!”
“เอาน่าๆ เฉยๆ เหอะ คราวนี้ไม่ได้ผสมยาสวนสักหน่อย”
ทันใด ภายในก้นก็ถูกรุกรานด้วยปลายท่อฉีดยา ทะลวงเข้าไปโดยง่ายเพราะเบิกทางจนฉ่ำชุ่มไร้แรงรัดรึง แล้วน้ำก็ฉีดทะลักเป็นสายชอนไชเข้าไปในโพรงถ้ำลึก อึดอัดหนักหน่วงจนต้องนิ่วหน้า แรงดันเริ่มก่อตัวอ่อนๆ แต่ไม่รุนแรงอย่างเมื่อคราวก่อน แต่ก็ให้ความรู้สึกดีไปอีกแบบ
เคนสุเกะจับขาอ่อนเด็กหญิงให้กางออกอีกนิด ฉีกแก้มก้น เห็นน้ำไหลเล็ดลอดออกมาตามง่ามขาเล็กน้อย จึงใช้จุกไม้ก๊อกอุดรูไว้ แล้วใช้สก็อตเทปหนังช้างแปะทับอีกที ตอนนี้ประตูหลังถูกปิดตาย มิยาโกะอึดอัดเหมือนท้องผูก
“ทะ ทำอะไรน่ะ มันแน่นไปหมดเลย”
เขาชื่นชมผลงาน ท้องของเธอนูนโป่งอย่างเห็นได้ชัด เอามือลูบเนื้ออ่อนนุ่มเต่งตึง และแนบแก้มถูไถ ลิ้นหย่อนลงในสะดือ ฉกตวัดและดุนเบาๆ ขนแขนเด็กหญิงลุกซู่
“ก็จะทำให้เธอมีความสุขสุดๆ เหมือนขึ้นสวรรค์ไงมิยาโกะ ไม่ได้หรือไงล่ะ”
แล้วเขาก็หยิบเครื่องสั่นสำเร็จความใคร่ออกมา ยิ้มกริ่ม
“ถึงตอนทีเด็ดแล้วมิยาโกะจัง เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีๆ นะ หุหุ”
คุณหนูจอมแก่นเบิ่งตากว้าง จ้องมองสิ่งนั่นอย่างเสียววูบที่ท้องน้อย
มิยาโกะลืนตาขึ้นอีกครั้ง เธอกลับมาอยู่ในห้องนอนอันแสนสวยงามอีกครั้ง มันถูกตกแต่งอย่างหรูหราราวกับห้องบรรทมของเจ้าหญิง หรือไม่ก็วิมานของนางฟ้าองค์น้อย แต่ทว่านางฟ้ากลับมีแต่อารมณ์แห่งความใคร่รุ่มเร้า ร้อนเร่าจนอยากเกลือกกลิ้งกับไฟราคะในนรกแห่งความสุขสันต์ชั่วแล่น
วันนั้นในห้องโสตฯ เป็นวันที่เด็กหญิงวัยสิบเอ็ดรู้จักกับคำว่าถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งแรกในชีวิต และต่อเนื่อง ติดๆ กัน ครั้งแล้วครั้งเล่า ครั้งแล้ว..ครั้งเล่า
มิยาโกะจนจำได้อย่างขึ้นใจ คิดแล้วร่างกายก็ร้อนวูบวาบขึ้นมาอีกรอบ เหลือบดูนาฬิกา แล้วจึงดึงลิ้นชักหยิบเจ้าเครื่องสั่นได้มาสนุกกับน้องหนูตัวเองอีกสักยก จินตนาการถึงตอนที่เคนสุเกะมอบความสุขอย่งทรมานให้กับเธอ พร้อมกับถอดกางเกงนอนลงไป ลองได้ติดใจแล้วมันก็ยากจะถอดตัวได้..
เธอเผลอร้องครวญครางเสียงดัง เมื่อเคนสุเกะจ่อแท่งพลาสติกสั่นกึงๆ ไปในร่องหลืบ
“สะ เสียว อือ..” กัดฟันพูดเสียงสั่นสะท้าน
“ฮ่าๆ งั้นเหรอ คงจะจริงแฮะ น้องหนูของเธอแฉะไปหมดเลย หุหุ”
“ฉะ ฉันฉี่ราดเหรอ” เด็กหญิงตกใจ ตอนนี้เธอนอนหงายอยู่บนฟูกผืนใหญ่ ผงกหัวขึ้นมา มือยังถูกมัดอยู่เช่นเดิม ขาถูกจับถ่างกว้าง เคนสุเกะป้ายน้ำเมือกใส ควักชูให้เธอดู มันยืดหยดแหมะๆ เป็นสายยาวอยู่ระหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ ชะโลมจนเป็นมันวาว
“นี่เค้าเรียกว่าน้ำหล่อลื่นน่ะ มันจะถูกขับออกมาจากช่องคลอดของผู้หญิง เวลาที่มีอารมณ์ขณะมีเซ็กส์ไง”
แล้วเขาก็ส่งนิ้วยัดเข้าปากมิยาโกะ คุณหนูจอมแก่นทำตาโต แต่ก็ต้องชิ้มน้ำจากร่องน้อยของตัวเองอย่างช่วยไม่ได้ กลิ่นและรสแปลกพิลึก แต่มันช่วยกระพืออารมณ์ให้เด็กหญิงร้อนแรงขึ้น หุหุ
ต่อจากนั้นเคนสุเกะก็หันกลับไปง่วนอยู่ตรงกลางตัวของมิยาโกะต่อ ตรงนั้นถูกปลุกเร้า ในท้องก็อัดแน่นด้วยน้ำที่หาทางออกไม่ได้ ตัวเธอส่ายเลื้อย เกร็งท้องน้อยที่ป่องเป็นลูกโป่ง เคนสุเกะแกล้งกดมันลงไป คุณหนูจอมแก่นตาเหลือก แน่นเหมือนปวดอึ แต่ประตูหลังถูกปิดตาย หาทางออกไม่ได้ ทำให้ยิ่งทวีความร้อนรุ่มเข้าไปอีก หากไม่ถูกมัดมือไว้ เด็กหญิงคงระบายความเสียวลงบนแผ่นหลัง หรือไม่ก็ขย่มศีรษะเขา ดังนั้นเธอจึงได้แต่ใช้ปากสวยส่งเสียงครางไม่ขาดสาย มิยาโกะทั้งเสียวทั้งทรมานกับอารมณ์นี้ เขาละชอบจริงๆ แต่นี่มันโรงเรียนนะไม่ใช่บ้าน
“อย่าเสียงดังนักสิ ปัดโธ่” เขาดุเบาๆ
“อ๊า อาา คะ เคน ช่วยด้วย.. ทำไม ระ รู้สึกแปลกๆ อย่างนี้ล่ะ อ้าๆๆ..”
แต่เธอไม่สนใจรับรู้อะไรอีกแล้ว การวางท่าหยิ่งยะโสไม่เหลือหลอ เคนสุเกะจึงหยิบกางเกงในสีขาวลายทางชมพูของมิยาโกะเองมาอุดปากไว้ ตอนนี้จึงมีแต่เสียงครางอู้อี้ๆ ในลำคอ แล้วสาระวนจี้ปลายเครื่องไปยังจุดที่อ่อนไหวที่สุดในร่างกาย ซึ่งยืดยื่นแพลมออกมานอกกลีบกุหลาบ ที่ขยายใหญ่กว่าเดิมเป็นสองเท่า เขาจับถ่างออกจนเห็นเนื้อในสีแดงแจ๋
มิยาโกะดิ้นทุรนทุราย จิกเกร็งปลายเท้าที่สั่นระริก น้ำไหลพรูเจิ่งนองฟูกเป็นรอยดวง พอแล้ว เคนสุเกะสงสารเธอ จึงเอื้อมมือไปแก้มัดให้ พอมือหลุดออกจากพันธนาการ เด็กหญิงก็โผเข้ากอดเคนสุเกะทันที เธอหอบและสั่นเทิ้มไปทั้งตัว คงเหนื่อยมากล่ะสิ หุหุ
แต่ยังไม่พอแค่นี้ เธอยังไม่ถึงเลยนี่นา เคนสุเกะโอบเอวบาง แล้วใช้เครื่องช่วยตัวเองแทรกบี้ในร่องน้อย มิยาโกะกอดรัดเขาแน่น ลูกเกดบนเนินขนาดเท่าลูกมะนาวแข็งเป็นไตดันผ่านเนื้อผ้ามากดหน้าอกเขา มือหนึ่งจิกหลังเขา กระดกสะโพกเข้ากับเครื่องที่เด็กชายถือไว้อย่างถี่ยิบ ตัวเกร็งสุดขีด อีกมือของเธอก็กระชากก้อนผ้าในปากออก
“โอย..โอย อึ๋ย อาว์ โอว อี๋ โอ้ย..โอ้ย ไม่ไหวแล้ว ฉี่จะราดแล้ว จะราดแล้ว อ๊ะ อ๊ายยยยยยยยยยย!!!!!”
มิยาโกะหวีดร้องยาว ตัวกระตุกถี่ๆ อย่างรุนแรง กลีบอวบแน่นตอดมือและเครื่องนับครั้งไม่ถ้วน เธอเสร็จจนน้ำเชื่อมแตกทะลักคามือ แต่ในขณะที่เด็กหญิงกำลังปล่อยอารมณ์ค้างอยู่บนสวรรค์ และกำลังจะถอยฉากจากจุดสูงสุด เด็กชายจอมแสบกลับไม่ยอมให้หยุดเพียงแค่นั้น เชากลับจ่อเครื่องและกดบี้มันเข้าไปอีก ส่งผลให้มิยาโกะเสียวสุดขีด แหงนหน้ากอดเขาแน่น น้ำลายไหลย้อย แล้วปีนบันไดอารมณ์ถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง แล้วก็อีกครั้ง กระตุกต่อเนื่องติดๆ กันไป จนกระทั่งแทบไม่มีน้ำจะกลั่นออกมา
สิบนาทีต่อมา มิยาโกะตัวอ่อนยวบราวกับไม่มีกระดูก เม็ดเหงื่อผุดพราวทั่วร่าง ใบหน้าน่ารักแดงก่ำผมกระเซอะกระเซิง หอบหายใจแรง ทรวงอกภายในเสื้อซับในกขยับขึ้นลง เห็นยอดอกนูนเป็นปุ่มชัดเจน ร่างบางสั่นสะท้าน แขนขาอ่อนแรงฟุบหน้ากับตักเด็กชาย
เคนสุเกะดึงแถบเทปกาวที่แปะร่องก้นออก มิยาโกะสะดุ้ง จีบย่นที่อมไม้ก๊อกจนนูนเป่ง มันเต้นระยิบ แล้วแรงดันภายในช่องลับของเด็กหญิงก็ขับให้น้ำในท้องฉีดพุ่งออกมา น้ำอุ่นใสๆ พุ่งพรวดราวกับปลายท่อฉีดน้ำดับเพลิง มิยาโกะร้องครางอย่างสุดระงับ แล้วก็พาให้เธอทะยานไปถึงสวรรค์เป็นรอบสุดท้าย
“เป็นยังไงมิยาโกะ สนุกสุดยอดไปเลยมั้ย เธอทำตัวน่ารักมากเลยรู้เปล่า เคนพอใจมากเลย ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้เจ้าเครื่องนี้เป็นของตอบแทนก็แล้วกันนะ ใช้ให้ดีๆ ละ ใช้แล้วก็นึกถึงฉันด้วยก็แล้วกัน หุหุ”
โรงเรียนเลิก เด็กๆ ทุกคนต่างรอเวลานี้อย่างใจจดใจจ่อ แต่ละคนทยอยกันกลับบ้าน เคนสุเกะกลับพร้อมนานะ ตามที่ได้สัญญาไว้เมื่อวันก่อน เด็กน้อยสองคนชวนกันวิ่งไปที่ประตูโรงเรียน
“เย้ๆ เค้าถึงก่อนๆ”
ร่างในชุดน่ารักกระโดดโลดเต้นอย่างร่าเริงแจ่มใส จนอดที่ใครต่อใครอมยิ้มมามองไม่ได้ เคนสุเกะแกล้งวิ่งให้ช้ากว่าก็ทำเป็นหอบเหนื่อย
“โหย นานะจังวิ่งเร็วจัง เคนสู้ไม่ได้เลย”
“ก็เคนจังวิ่งเป็นตาแก่ไปได้ ฮิๆ”
เธอพูดก็ถูกนะ เคนสุเกะเป็นตาแก่ (หัวงูหูดำ) กลับชาติมาเกิดจริงๆ
นานะเดินเข้ามาใกล้ๆ เธอน่ารักมากในชุดเสื้อคล้องคอมีปกสีส้มอ่อน กางเกงลูกฟูกขาสั้นเต่อสีส้มเข้ม ทำให้ยิ่งขับผิวที่ขาวอมชมพูดูสวยเนียนจนสะดุดตา ผมตัดหน้าม้าด้านหน้าดูอ่อนหวานมากขึ้น เมื่อผมยาวถูกรวบไว้ด้วยที่รัดผมดอกไม้พลาสติกดอกใหญ่เป็นหางม้ายาว เข้ากันได้ดีกับสร้อยคอและกำไรข้อมือหลากสี
“นี่ๆ ทำไมวันนี้ดูเคนจังอารมณ์ดีจัง ไปเจอเรื่องดีๆ อะไรมาเหรอ” เอียงคอถาม
เคนสุเกะพยายามหุบยิ้ม
“ไม่มีอะไรนี่ แหม ก็คนเค้าสบายใจนิดๆ หน่อยๆ”
“เหรอ.. แปลกจังนะ แต่ก็ดีแล้วละ นานะไม่ชอบให้เคนจังทำหน้าบูดบึ้งอยู่แล้ว”
เด็กหญิงหน้าใสยิ้มพิมพ์ใจ ดวงตายิบหยีเป็นประกาย เห็นแล้วก็อยากจะหอมแก้มจัง แต่เด็กๆ ออกเยอะแยะ ก็เลยเปลี่ยนใจ จะเข้าไปจับมือจูงเด็กคนน่ารักกลับบ้าน แต่แล้ว เขาก็สังเกตเห็นทาเคชิรีบสาวเท้าตรงมาทางนี้ “น้องเคนจัง รอพี่ด้วยสิครับ พี่อยากกลับบ้านกับน้องด้วย”
แต่คนถูกเรียกทำหน้ามุ่ย พูดเสียงห้วนๆ (แต่ก็ยังติดหวานหน่อยๆ)
“แต่ผมไม่อยากนี่ พี่จะกลับก็กลับไปคนเดียวเหอะ”
“น้องเคนจัง น้องยังโกรธพี่เรื่องวันนั้นอยู่อีกเหรอครับ พี่ก็ขอโทษไปแล้วไง”
ภาพในวันนั้นวิ่งกลับมาอีกแล้ว เธอหน้าแดงแจ๋ แต่ไม่รู้เป็นเพราะความกระดาก หรือโมโหกันแน่
“นายบ้ารึเปล่า เป็นใครโดนแบบนั้ก็ต้องโกรธ เรื่องอะไรฉันจะยอมยกโทษให้นาย!” หนูเคนเลิกพูดเพราะ และหันไปจ้องหน้าเขาเขม็ง
“เอ่อ มีอะไรกันเหรอคะ” นานะไม่เข้าใจ คุยอะไรกันก็ไม่รู้ เลยถาม
“ไม่มีอะไรหรอกนานะจัง เราไปกันเถอะ อย่าไปยุ่งกับนายนี่เลย”
เคนจังคว้าข้อมือนานะ แล้วออกแรงลากไป
“เดี๋ยวสิครับน้องเคนจัง เรายังพูดกันไม่รู้เรื่องเลย”
เด็กชายตัวสูงยืนขวางทาง เด็กตัวเล็กกว่าก็เลยปล่อยมือนานะแล้วผลักอกเขา
“ถอยไปนะนายบ้า! หลีกไปเลยไป ฉันเกลียดแก!”
คำพูดเหมือนหินที่เขวี้ยงมากระแทกหัว ทาเคชิมีสีหน้าเจ็บปวด
“น้องเคนจัง..”
ชั่วขณะนั้น เสี้ยวหนึ่งในใจก็รู้สึกสงสารเขาอยู่เหมือนกัน แต่เธอสะกดห้ามไว้ ไม่ยอมให้ความเป็นลูกผู้หญิงเข้ามาควบคุมจิตใจได้
“ใช่แล้ว ฉันเกลียดนาย จำใสหัวสมองเล็กๆ ของนายไว้ด้วย ไปกันเถอะนานะจัง”
หนูเคนจังดึงนานะเดินอ้อมทาเคชิ เด็กหญิงงุนงง ขณะเดินผ่านเขา ก็หันไปพูดปลอบใจว่า
“พี่ทาเคชิอย่าถือสาเคนจังเลยนะคะ สงสัยจะอารมณ์ไม่ดีน่ะ หนูไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไร แต่หนูจะช่วยพูดให้ก็แล้วกันนะคะ”
นานะโบกไม้โบกมือ เคนจังชักสีหน้าไม่พอใจ ถลึงตาใส่ทาเคชิ เด็กชายฝืนยิ้ม ยืนไหล่ห่อ หนูเคนเกิดเจ็บจี๊ดที่กลางอก แต่ก็เม้มปากแน่น ฉุดดึงนานะให้ไกลจากเขา
เสียงก้อนหินเขวี้ยงกระทบผืนน้ำดังจ๋อม เคนสุเกะยืนปาหินลงไปในคลองสายเล็กๆ ข้างโรงเรียนอย่างฉุนเฉียว โดยมีนานะนั่งเท้าคางจ้องมองอาการแปลกๆ ของเขาอยู่บนเนินหญ้าลาดเอียงริมฝั่ง
“เคนจังเป็นอะไรไปน่ะ เมื่อตะกี้ยังดีๆ อยู่เลยนี่นา”
เคนสุเกะระบายลมหายใจหนักๆ โทสะยังไม่คลาย จึงหยิบก้อนหินริมน้ำปาไปอีกก้อนอย่างสุดแรง
“โว้ยยย!!!”
เด็กชายตะโกนลั่น เล่นเอานานะสะดุ้งเฮือก แล้วเขาก็หันกลับมานั่งยองๆ ลงข้างเด็กหญิงวัยสิบขวบ
“พี่ทาเคชิทำอะไรให้เคนจังโกรธเหรอ” ถามเสียงค่อย อย่างระวัง
เคนสุเกะกระฟัดกระเฟียด นานะก็เลยลูบหลังให้ สักพักหนึ่งที่ได้รับความละมุน เขากัดฟันบอกไปว่า
“พี่ทาเคชิ เขาบอกเคน ว่าเขา ชอบ ฉัน” หน้าชาวูบ
“ก็ดีไม่ใช่เหรอ พี่เค้าอย่างเป็นเพื่อนเล่นกันคนจัง”
“ไม่ใช่! นานะไม่เข้าใจ เคนหมายถึง นายหมอนั่นมันชอบเคน เพราะเห็นว่าเคนเป็นผู้หญิง!” “เคนจัง!” เธอเบิกตา
“เด็กผู้หญิง น่ารัก เคนเนี่ยนะ หึๆ” แล้วเคนสุเกะก็หัวเราะอย่างขมขื่น “ใช่สิ ที่จริงเคนก็เป็นเด็กผู้หญิงอย่างที่พี่ทาเคชิว่า แต่เคนไม่ยอมรับความจริงเอง”
ใช่แล้ว เด็กชายที่ไม่ได้เป็นเด็กผู้ชายอย่างเดียว
มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่งในร่างกายของเขา และตอนนี้เธอคนนั้นกำลงเรียกร้องสิทธิในร่าง และพยายามแหกกรงขังอย่างสุดชีวิต
เขา.. ไม่สิ เธอ ป่านนี้ร่างกายของเธอยังจำรสสัมผัสจากมืออันอ่อนโยน และคำขอโทษอันหวานหูได้เป็นอย่างดี และจิตใจในส่วนที่เป็นเด็กผู้หญิงก็ชอบเสียด้วย!
มือจิกแขนตัวเองแน่น ก้มหน้าซุกวงแขน ไหล่เล็กๆ สั่นสะท้าน
“คะ เคนจัง อย่าร้องไห้สิ ถ้า เคนร้อง ดะ เดี๋ยวเค้าจะร้องตามหรอก” เสียงสั่นเครือ
ขอบตาของนานะร้อนผ่าว พยายามกะพริบตาถี่ๆ ทำนบกั้นไม่ให้น้ำตาไหล เธอรีบลูบหลังของเขาใหญ่
เคนสุเกะเงยหน้า น้ำตานองแก้ม
“นานะจัง เคนสับสนจังเลย เคนไม่ใช่ผู้ชายจริงๆ ใช่มั้ย ตะ แต่เคนอย่างเป็นเด็กผู้ชายจริงๆ นะ เด็กชายธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่หลงรักเด็กผู้หญิงที่น่ารักสดใสอย่างนานะจัง”
นานะสงสารเด็กชายคนนี้ เด็กที่เธอรักมากที่สุดในโลก นานะพยายามกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเองอย่างเต็มที่ ต้องไม่ร้องๆ แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ปลายจมูกแตะกันอย่างอ่อนโยน
“เคนจังจำที่เค้าเคยบอกได้มั้ย ตอนอยู่ในห้องน้ำไง เคนจังน่ะพิเศษกว่าคนอื่นๆ แล้วนานะก็รักเคนจังที่เคนจังเป็น”
เคนสุเกะมองเข้าไปในดวงตาใสสีเขียวมรกต ใกล้กันแค่ไม่กี่เซ็นติเมตร มองลึกเข้าไปก็เห็นแต่ความจริงใจ เขาจังศีรษะเธอไว้ หมุนคอตัวเองใช้ปลายจมูกถูไปถูมาหลายๆ ครั้ง นานะห่อไหล่
“ขอบใจนะนานะ เคนสบายใจขึ้นมากแล้วละ ไม่ว่าจะยังไง เคนก็จะเป็นเคนจังของนานะจังอย่างนี้เสมอๆ และก็ตลอดไป”
นานะโบกมือไหวๆ ลาเคนสุเกะ แล้วจึงค่อยเข้าไปในบ้าน คุณแม่ซาเอรินั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น เธอแปลกใจ ปกติเวลานี้แม่จะยังไม่กลับจากทำงาน
“คุณแม่ขาสวัสดีค่ะ ทำไมวันนี้กลับเร็วจังเลย นานะดีใจจัง”
ซาเอริรับการสวมกอดของลูกสาวตัวน้อย หอมไปที่เรือนผม สูดกลิ่นหอมจากตัวของเธอ นานะหอมไม่เหมือนใคร กลิ่นหอมแรงแต่ไม่ฉุนจมูก คล้ายเป็นเทพธิดาแห่งสวนดอกไม้ก็ไม่ปาน
แต่ซาเอริกำลังไม่สบายใจ เธอมีเรื่องหนึ่งจะบอกให้ลูกสาวฟัง
“นานะจัง แม่มีอะไรจะบอกหนูแน่ะ”
“คะแม่”
“คือว่า เอ่อ.. อาทิตย์หน้าแม่ต้องย้ายไปเดินแบบที่ปารีส แม่ได้สัญญาจากค่ายโมเดลลิ่งให้เดินแบบที่นั่นหนึ่งปี แล้วแม่ต้องไปอยู่ประจำที่ปารีสเลย”
“ย้าย หมายความว่ายังไงคะ” ถามเสียงสั่นๆ
นางแบบสาวประคองสองแก้มใสของลูกน้อย พยายามจะฝืนยิ้ม
“คือเราต้องย้ายบ้านแล้วละจ้ะ เราจะย้ายไปอยู่บ้านคุณยาย คุณแม่ของแม่เอง บ้านนี้แม่จะปิดไว้ อย่างน้อยก็เป็นปีละ กว่าเราสองแม่ลูกจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง”
นานะได้แต่ยืนช็อก ตะลึงงันพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ปล่อยให้คุณแม่นั่งกอดอยู่อย่างนั้น.
แสดงความคิดเห็น